2010-04-07
Het heeft zes jaar geduurd voor er een opvolger kwam op de debuutplaat van Melissa Auf Der Maur. Stilzitten deed de Canadese bassiste/zangeres niet. Zo was ze enige tijd werkzaam bij The Smashing Pumpkins en deed links en rechts wat sessiewerk. De belangrijkste reden voor het lange wachten op het nieuwe album, Out Of Our Minds, had voornamelijk te maken met de problemen van haar vorige platenmaatschappij, waardoor alle plannen voor een aanstaand project in de ijskast terecht kwamen. Het contract werd ontbonden en Melissa wist onderdak bij Roadrunner te vinden. Het geheel wordt live gepresenteerd als een pakket dat bestaat uit een film, het album, een comic, kunstpresentaties en een liveshow. Behoorlijk pretentieus allemaal, maar in deze recensie draait het vooral om de muziek. De korte film is geregisseerd door Tony Stone (Melissa’s vriend), waardoor Out Of Our Minds in feite een soort soundtrack is.Al snel wordt duidelijk dat Melissa het op de nieuwe plaat over een wat andere boeg gooit dan op haar eerste album dat vol stond met grunge rock, waardoor het leek of ze haar eerste werkgever (Hole) naar de kroon wilde steken. De sensuele teksten op dat album deden wat bakvisachtig aan en de daarbij rijkelijk aanwezige overdubs deden de eendimensionaal klinkende grunge geen goed. Op Out Of Our Minds pakt Melissa het wat meer basic aan. Het levert een plaat op die Spartaanser, poppier, maar vooral een stuk spannender klinkt dan het debuut. Niet al het songmateriaal is even sterk. Zo zijn opener ‘The Hunt’ met slechts wat gilletjes, en het instrumentale ‘Lead Horse’ enigszins overbodig, hoewel die in het totale project hun functie ongetwijfeld zullen hebben. Daar tegenover staan potentiële hits als het geweldige titelnummer, dat enigszins gothic klinkt en het stuwende ‘Isis Speaks’ dat gerust een hoogtepunt genoemd mag worden. Melissa zingt in deze pakkende nummers de sterren van de hemel. De bijdrage van Glen Danzig in het slepende en inktzwarte ‘Father’s Grave’ is opvallend te noemen. Het subtiele stonergeluid van ‘The key’ zorgt voor een heerlijke ingehouden rocker die bijna naadloos overgaat in het onweerstaanbare ‘The One’ waarin het fraaie basspel van de Auf Der Maur opvallend aanwezig is.
De volwassener en meer persoonlijke teksten maken dat deze leuke plaat goed te verteren valt, zeker ook omdat er muzikaal best veel te genieten valt. De tweede plaat van Melissa Auf Der Maur is weliswaar niet heel consistent maar klinkt een stuk prettiger dan het afstandelijk klinkende debuut. Binnenkort wordt het gehele project in de Amsterdamse Melkweg gepresenteerd.
Slash - SlashNadat Guns N’ Roses eind 2008 met een album op de proppen kwam, was het de...
Audio Bullys - Higher Than The Eiffel We waren ze al bijna vergeten, het Londense duo Audio Bullys dat meer dan...