2010-04-08
Nadat Guns N’ Roses eind 2008 met een album op de proppen kwam, was het de vraag waarmee Saul Hudson, alias Slash, zou toeslaan. Het laatste Velvet Revolver album is alweer drie jaar oud en hoewel de gitarist sindsdien menig gastbijdrage heeft verzorgd, is er nu eindelijk zijn langverwachte soloalbum. Het album heet eenvoudigweg Slash.Het belangrijkste kenmerk op de plaat is het herkenbare, melodieuze gitaarspel van de maestro. Diverse zangers en één zangeres zijn uitgenodigd om hun vocale bijdrage te leveren. Het rijtje namen is behoorlijk indrukwekkend. Daarbij heeft hij de songs naar de aanwezige stemmen toe geschreven, wat een bonte verzameling songs heeft opgeleverd.
Bewust van het feit dat een sterke opening eventuele twijfelaars over de streep trekt wordt er begonnen met achtereenvolgens Ian Astbury (The Cult), Ozzy Osbourne en Fergie. Klinkende namen die er voor zorgen dat de fraaie songs messcherp worden gebracht. Na deze slimme openingszet wordt het even wat minder met het wat gewoontjes klinkende ‘Promise’ gezongen door Chris Cornell. Daarna volgt een hoofdrol voor Andrew Stockdale (Wolfmother) die het Led Zeppelin-achtige ‘By The Sword’ bijzonder bevlogen opvoert. Ook Adam Levine van Maroon 5 levert met zijn opvallend hoge stem een mooie bijdrage in ‘Gotten’. Natuurlijk mag ook Lemmy niet ontbreken, hoewel het door hem gezongen ‘Doctor Alibi’ niet bepaald het sterkste nummer op de plaat is. De keuze voor Myles Kennedy is niet verrassend, omdat hij degene is die met Slash meegaat op tournee. Verder zijn er nog bijdragen van Kid Rock, in het bluesy ‘I Hold On’ en van minder bekende zangers als Rocco DeLuca en M. Shadows (Avenged Sevenfold). Die laatste heeft Slash weten te bewegen een heus powermetal nummer op te nemen. Het album lijkt daarna als een nachtkaars uit te gaan totdat Iggy Pop het album nog even pittig afmaakt met ‘We’re All Gonna Die’.
De soloplaat van Slash is er niet één van louter hoogtepunten. Er staan een paar wat mindere nummers op, die echter niets afdoen aan de vocale prestaties van de gasten. Wel is het aantal ijzersterke nummers in de meerderheid, waardoor het album toch een ruime voldoende scoort. Er zijn altijd mensen die de platen van Slash en de laatste van Guns N’ Roses gaan vergelijken. Als er dan toch een wedstrijd in het leven wordt geroepen houden we het op een gelijkspel.
Noisia - Split the AtomAls je het woordje Noisia 180 graden draait, staat er Vision en zo heet het...
Melissa Auf der Maur - Out Of Our Minds Het heeft zes jaar geduurd voor er een opvolger kwam op de debuutplaat van...