De plaat opent met het korte ‘Monolgue’, dat wordt opgevolgd door de titeltrack. De toon is gelijk gezet. Oprechte teksten die vol overgave ten gehore worden gebracht, stevige uptempo riffs, sing-a-longs en dat alles in een melodieus jasje. Noyalty is niet vies van een post-core inslag of wat metal invloeden, dat laatste is vooral terug te horen in een aantal breaks. Een beetje new school dus. De band kent gelukkig de roots van het genre en verliest de rode draad van oldschool en punk dan ook niet uit het oog.
Op de vorige plaat werd de zang nog door twee bandleden ingevuld. Cleane zang en wat ruigere vocalen werden afgewisseld. De zanger die de cleane stukken voor zijn rekening nam, heeft de band inmiddels verlaten. Nu is er één zanger met een eigen geluid, dat geeft het gevoel dat de band meer kleur bekend.
Noyalty zet met The Seas Have No Roads een degelijk plaat neer met een eigen sound. De mix van stijlen is niet uniek, maar in tegenstelling tot veel andere bands in het genre weet Noyalty wél te overtuigen. De plaat boeit tot het eind en geeft de luisteraar een flinke dosis pure energie. De plaat duurt niet langer dan 25 minuten en dat is dan ook precies lang genoeg.
Eerdere recensies van Noyalty:
- 18-11-2007: Between the Broken;
- 18-09-2006: Hold Your Breath.
Liars - SisterworldIs Liars een nieuwe richting ingeslagen? Je zou het haast denken als je aan...
The Maple Room - Cities of Hunger Met Cities of Hunger is het Belgische The Maple Room is alweer toe aan...