Thematisch draait de plaat rond de variatie aan emoties in de ziel van de jonge bedroom producer die Terstappen is. Die emotionaliteit hoeft niet te verbazen. Ook de debuutplaat verried bij momenten een erg fijnzinnige verklanking van emoties. We kúnnen het fout hebben, maar dit keer lijken de openingstrack en slotpunt ‘Door Weer en Wind’ de knooppunten te zijn, waaraan alles is geweven. ‘Liedjes zonder techno’, noemt Terstappen ze zelf – maar dát gaat wat ver: daarvoor is de plaat nog iets te weinig organisch. Misschien laat de plaat zich nog het best omschrijven als cinematografische techno met een wijds kleurenspectrum, wisselend tussen duister en licht – met ‘Dialeague’ als meest sprekende, kaleidoscopische track. Moet je trouwens de hoes zien: een kleurrijke eruptie van –wie voorziet dit soort dingen- een vulkaan.
A Mishmash Of Changing Moods is zeker de bevestiging van een jong talent. Referenties als The Black Dog, James Holden, héél af en toe Aphex Twin en –het zal de man nog lang achtervolgen- Nathan Fake zijn niet van de lucht. Aan bezieling geen gebrek dus, maar één minpuntje mag misschien wel – als we een richting mogen aanwijzen. Misschien mist deze plaat nog dat tìkkeltje balans en variatie dat de plaat ook na tien luisterbeurten nog tot een spannend geheel maakt. Concreter: soms mist de sfeerschepping nog een ietsje diepte of dreiging (‘MC Iron’), en wat loggere tracks als ‘IB OK’ en de tegendraadse onrust in ‘In Theory’ willen de plaat nog een béétje aan de grond houden.
Met die hints houden we onze seismograaf op scherp voor een volgende eruptie uit Terstappen’s basement.
Noblesse - We Are Not HumanityHet gaat goed met de jongens van Noblesse . De band kwam in 2005 bij elkaar...
And So I Watch You From Afar - And So I Watch You From Afar Bij het schrijven van deze recensie is dit album alweer een jaar oud. And So...