De achterliggende reden dat er opeens een run is op deze band heeft voornamelijk te maken met de nummers op dit nieuwe album. Zonder te hard te willen oordelen kan je toch wel zeggen dat ze het genre ‘ballad’ niet geschuwd hebben. Ook ligt Stardust Galaxies meer dan voorheen in het verlengde van voorbeelden zoals The Killers. De uptempo rocknummers zoals ‘Should We Fight Back’ worden hierdoor weggeslikt als zoete koek. Niet onbelangrijk is dat de nummers van The Parlotones over het algemeen best lekker klinken, waardoor het album als geheel eigenlijk er wel mag zijn. Zanger Kahn Morbee laat af en toe een lange, softe ‘aaaah’ horen om daarna weer door te gaan met de brokkelige rocknummers. Een extra toevoeging aan het geheel is de door Zolani Mahola, een Zuid Afrikaanse zangeres, ondersteunde titeltrack. Af en toe, zoals op ‘Fly to the Moon’ doet Kahn echter aan als een vernieuwde Roy Orbison met zijn wat zweverige zangstem. Anderzijds vordert het nummer wel weer tot een wat krachtiger geheel, dat eigenlijk nog meer aan Muse doet denken.
Voor dat je het weet ben je next-best-thing in Zuid-Afrika. Het kan dan ook best dat we tijdens het WK 2010 in Nederland ook nog veel gaan horen van The Parlotones. Met dit niet onverdienstelijke album hebben ze in ieder geval een product neergezet dat klaar is voor het veroveren van de wereld. The Parlotones, onthoudt die naam.
Rolo Tomassi - CosmologyWanneer we Cosmology vergelijken met Rolo Tomassi ’s debuutalbum...
The Slackers - The Great Rocksteady Swindle Noem het reggae, noem het ska, noem het rock & roll, rocksteady, dub of...