2010-05-12
In het begin van het millennium liepen Ellekari Larsson en Leo Svensson elkaar in Zweden tegen het lijf. Liefde op het eerste gezicht, zo bleek al snel. Waar andere nieuwe geliefden elkaar zes maanden lang bespringen, bedachten Ellekari en Leo andere activiteiten. Ze nodigden bassist Johan Berthling uit en begonnen een bandje genaamd The Tiny. In 2004 verscheen hun eerste album, Close Enough, een met vlagen goed debuut. De aandacht voor het drietal groeide pas echt toen ze hun tweede plaat uitbrachten, met de titel Starring: Someone Like You. De mysterieuze, spokende muziek en pijnlijke en persoonlijke teksten op dit album, lieten menig luisteraar nieuwsgierig en hopend op meer achter. Met Gravity & Graze, het derde album van The Tiny, worden diezelfde luisteraars op hun wenken bediend. Het is vooral meer van wat de band al eerder liet horen en dit wordt al vanaf het eerste nummer duidelijk. ‘Last Weekend’, tevens de eerste single, gaat over een bruiloft die zangeres Ellekari Larsson bijwoont. Ondanks dat ze alle vreugde daar goed observeert, kan ze alleen maar stilstaan bij haar eigen relatie met een man die haar niet kan beloven, wat de bruid en bruidegom elkaar juist wél beloven. Dit soort pijnlijke, persoonlijke onderwerpen vormen de rode draad door het hele album, zoals ook al bij Starring: Someone Like You het geval was.
De manier waarop Larsson zichzelf uitdrukt, zowel qua zang als in songtekst, is indrukwekkend. Haar stem lijkt volgens velen op die van bijvoorbeeld Kate Bush en Bjork, maar de beste vergelijking is misschien wel met Joanna Newsom. Net als Newsom, switcht ze in een mum van tijd van hoge naar lage noten en past ze haar stem constant aan aan het onderwerp van het liedje. Net als bij de muziek van Newsom, voert Larsson’s stem ook de boventoon van de muziek van The Tiny. Het instrumentale gedeelte is over het algemeen minimaal aanwezig en heeft als belangrijkste doel het versterken van de zang of de sfeer.
Hoewel de zang, songteksten en sfeer ervoor zorgen dat Gravity & Graze een album is dat met open mond beluisterd gaat worden, zijn diezelfde elementen ook redenen om Gravity & Graze juist niet te omarmen. Het gehalte aan drama (in de zang, de songteksten en de sfeer) op het album ligt zo hoog, dat het vooral in de liedjes met liefde als onderwerp moeilijk wordt om er geen wanhoop in te horen. En deze wanhoop zorgt ervoor dat Gravity & Graze geen makkelijk beluisterbaar album is, maar een kunstwerk dat je in kleine delen op je moet laten inwerken om er echt van te kunnen genieten.
het Gloren - Glorie 123Soms duurt het even, soms duurt het langer, maar vroeg of laat zal alles...
Unbunny - Moon Food Mark Linkous, de onlangs zo jammerlijk overleden zanger van Sparklehorse, kon...