Bescheiden hoogtepunten zijn er in de vorm van 'Counterfact' en 'Hospitals Again', maar over het algemeen kabbelt de cd veel te slaapverwekkend voort. Andrews’ stem bezit ook niet de kracht om de luisteraar een hele plaat lang geboeid te houden. Hij zingt ontzettend zacht, wat hem soms nogal onverstaanbaar maakt. Ook zingt hij wat emotieloos, wat van Only Mirrors helemaal een lange zit maakt. Andrews probeert de plaat groter te maken dan hij eigenlijk kan, zo lijkt het wel. Sommige nummers doen filmisch aan, zonder dat ze dat ook echt worden. Zonde, het is net alsof hij de karretjes van de achtbaan tot helemaal bovenaan de rails weet te krijgen, maar ze net niet over het randje geduwd krijgt.
Misschien moet hij eerst maar weer een tijdje aan de slag met The Album Leaf voor hij zich waagt aan een volgend soloproject. De kleine liedjes zijn simpelweg niet goed genoeg en de grotere niet overtuigend genoeg. Misschien is het nog de onzekerheid, om ineens zelf te moeten zingen, maar een beetje dichter bij de microfoon staan kan geen kwaad. Al is het zelfs dan nog maar de vraag of Andrews’ stemgeluid prettig genoeg is om een uur lang naar te luisteren. Misschien is het toch maar beter als hij zich helemaal overlevert aan The Album Leaf.
Fact - In the Blink of an Eye Fact is afkomstig uit Japan. De vijfmansformatie staat garant voor een...
MOCT - Look at the Time M.O.C.T. is een nieuwe bluesformatie, bestaande uit vier van Nederlands’...