Opener ‘When We Were Hookers’ zet meteen de toon voor de rest van het album. Stevige gitaarrifs, snelle drums en opvallend weinig zang kenmerken het geluid van deze groep. Het lijkt wel of je de songs het best stoned kan verteren of met een grote hoeveelheid alcohol in het bloed. Voorts is de samenstelling van het album zeer onconventioneel: tien songs waarvan drie onder de twee minuten en eentje dat 48(!) minuten duurt. Laatst genoemde heet ‘Sheep Dip’ en klinkt opvallend beter dan de rest, tenminste als je de moed hebt om het liedje tot de laatste seconden mee te luisteren. De band mag dan wel getekend zijn door een platenmaatschappij, de kwaliteit van de opnames en de afwerking zijn niet van de bovenste plank. ‘Sylvie’ klinkt haast alsof ze de song in een of andere garage is opgenomen.
Binnen het noise-genre vormt deze plaat ongetwijfeld een knaller, maar helaas is de markt voor zulke muziek zeer beperkt. Live zijn ze zeker eens uit te checken, al zal dat eerder in een lokale feestzaal of kleine tent moeten gebeuren. Wie weet slagen ze er met hun optreden op het Belgische Pukkelpop festival om menig harten te stelen, of in hun geval: uit te rukken.
K-os - Yes!Het gros van de Canadese rappers is hier aan de overkant van de oceaan niet...
Boston Tea Party - Little Trouble Kids Zo overduidelijk als het artwork van Little Trouble Kids schatplichtig is...