Opvallend is de zang van Gerd Hanssens die een prima strot heeft, welke uitstekend bij deze stijl muziek past. Soms heeft hij een beetje een Bruce Dickinson galm. Daarbij wordt hij in enkele nummers nog bijgestaan door een gezellig meegrommende Jon Mathijs van Powerstroke. De muziek is verder vooral stevig, en zonder echt heel erg origineel te zijn weet de band toch de aandacht vast te houden. In ‘No Man’s Land’ klinkt de band wel enigszins als een moderne variant van Iron Maiden. Van de elf nummers zijn er overigens drie instrumentaal (inclusief het korte intro). Het meest opvallend daarbij is het rustige ‘Contemplation’ dat opgesierd wordt door lieflijke vioolgeluiden, terwijl ‘Inner Turbulence’ meer een vullertje is. De openingsriff van ‘The Attic’ is heerlijk, maar doet wel aan iets bekends denken. Zo heb je het idee dat je de meeste riffs eerder hebt gehoord, maar is het ook niet mogelijk om precies te zeggen waar. Door het gebruik van rustige stukken weet The Difference de spanning in de muziek te houden, waardoor de plaat makkelijk te verteren valt. Luister in dat kader maar eens naar het korte ‘Dolor Aeturnus’, gevolgd door de duistere geluiden van ‘Caught In The Middle’, wat één van de beste nummers van het album is.
When Light Uncovers Grey is een prima album dat liefhebbers van goede, enigszins duistere en doomy klinkende, powermetal zou moeten bekoren. De vette productie geeft de muziek wat extra kracht mee. Ondanks het gebrek aan originaliteit is dit gewoon een lekkere plaat.
Jackson Browne with David Lindley - Love is Strange Jackson Browne mag dan in de moderne rock- en popcultuur niet bekend in de...
Blunt - Changes Het uit het Belgische Moorsele afkomstige Blunt maakt muziek die wat meer...