2010-06-20
Het verhaal van Jeremy Jay is kort. Oorspronkelijk afkomstig uit Amerika, maar woonachtig in Parijs voor de Franse New Wave. Een muziekrichting waarvan ondergetekende niet wist dat die nog bestond. Jays inspiratoren zijn dan ook Truffaud en Goddard die vooral actief waren eind jaren ’50, begin jaren ’60 (de hoogtijdagen van de Franse New Wave). Jay zingt vanaf het begin niet overtuigend op zijn nieuwe album Splash. Het instrumentale gedeelte wordt verzorgd door zijn touring band. Instrumentaal neigt het naar indie. Daaroverheen gaat de stem van de Amerikaan. Ook zit er een irritante galm in zijn stem gemixt. Het maakt alles heel dromerig en daardoor nog minder overtuigend. Ook klinkt het vaak alsof hij het nu wel gezien heeft en geen zin meer heeft om te zingen. Een vermoeiende stem.
Aan inspiratie leek het wel te ontbreken als we kijken naar zijn teksten in Just Dial My Number. “Ring, ring, ring goes the telephone. I see if you’re home… Dial the number, ring, ring, ring the number.” Het lied is begeleid met een vrolijk pianodeuntje. Overigens muzikaal wel leuk.
De negen nummers gaan als een dromerige waas voorbij. Maar dan niet een hele goede droom. Muzikaal is het wel leuk, maar nogmaals zuchten zodra Jay inzet zoals in Hologram Feather. Het past wel in de New Wave, maar er bestaat veel betere New Wave dan dit. Muzikaal is het wel leuk, maar daar houdt het op.
Jay noemt zichzelf een mix van verhalenverteller, artiest en zanger. Die eerste twee zijn geloofwaardig, maar zanger? Hij mixt eerder het zingen met vertellen. Misschien behoort het tot zijn eigen stijl die op zijn nieuwe album Splash zeker niet ontbreekt, maar ondergetekende kan er moeilijk mee uit de voeten.
Placebo (UK) - CoversToen Placebo in 2003 met een speciale uitgave van hun album Sleeping With...
Jackson Browne with David Lindley - Love is Strange Jackson Browne mag dan in de moderne rock- en popcultuur niet bekend in de...