2010-06-12
Bodi Bill -Fabian Fenk, Alex Amoon en Anton K. Feist- is een moeilijk te duiden trio dat pop, electro, techno en folk tot een geheel eigen mengsel brouwt volgens Berlijns recept. Met Two In One, hun derde, steken ze voor het eerst de grens over. Maar het moet gezegd: ook Two In One laat een verwarrende indruk.Tussen minimalisme, een hint van trance en typisch heimat electronica in, pulseert ‘Be Home Before Dinner’ aardig op een poppy onderstroom. Een snuifje Kraftwerk, een toets van Depeche Mode en vocalen die geleidelijk van zichzelf vervreemden: het idee van de Mensch Maschine is niet helemàal ver weg op deze opener. ‘I Like Holden Caulfield’ drukt een vrolijke vorm van nihilisme door, maar is vocaal te weinig gesofisticeerd om echt te begeesteren. Wèl leuk dat het nummer op de piek eindigt – een vondst die in ‘Tip Toe Walk’ dunnetjes wordt overgedaan. Siriusmo, bekend van remixwerk op Bpitch Control en Ed Banger, gaf deze track inmiddels ook een potige remix mee. ‘Depart Tropical’ contrasteert leuk, als intimistisch nummer met een streepje viool. Het weet zelfs ontroering te scheppen, voor de spanningsboog verder electronisch wordt opgerekt. Dan gaat ‘Traffic Jam’ veel sterker gebukt onder zwakke vocalen: het klinkt wel sympathiek, maar mist absoluut kracht of meeslependheid.
En daar zit net de zwakte van Bodi Bill. Waarom niet net de Duitse taal hanteren als een troef, en het Engels terzijde laten? Of met electronische muziek, sterker nog dan hier het geval, een sfeer van menselijke vervreemding en unheimlichkeit scheppen, in verschil met zovele andere nadrukkelijk poppy electro acts?
‘Head In My Hands’ weet het potentieel van Bodi Bill nog het sterkst samen te vatten: het had voor een minimalistisch theaterstuk geschreven kunnen zijn, en weet het grensgebied tussen akoestisch en electronisch aan te boren. Waarna ‘Very Small’ sfeervol ontvouwt tot een geslaagde semi-akoestische ballad.
Of het glas met ‘Two In One’ halfvol of halfleeg is, hangt af van hoeveel barsten je er zelf in telt – wij telden er zès. Feit is dat het trio potentie heeft, maar de concurrentie in de electropop lijkt hen tot de keuze te dwingen: verder een nog veel eigener geluid ontwikkelen of de volstrekte anonimiteit in internationaal opzicht instappen.
King Britt - The Intricate Beauty King Britt is voor de house liefhebbers wellicht al een bekende naam,...
Shout Out Out Out Out - Reintegration Time Het Canadese Shout Out Out Out Out heeft een ‘Out’ in de naam voor iedere...