2010-06-22
Don McLean is één van die oude Amerikaanse zangers die zijn liedjes vaak terughoort op feestdagen waar Amerikanen hard roepen dat ze trots zijn op hun Amerika. Reden hiervoor zijn de drie oude hits ‘American Pie’, ‘Vincent’ en ‘And I Love Her So’, typische Amerikaanse rocksongs met een countrykaftje die zeker al vijftig keer per lied zijn gecovered. Ondanks dat hij er zelf waarschijnlijk goed ziek van wordt, zijn deze drie nummers de hoogtepunten van McLean’s carriere. En op Addicted To Black, McLean’s laatste album voordat hij met pensioen gaat, wordt goed duidelijk waarom hij nooit is toegejuicht vanwege zijn geweldige cd’s. Een geweldige cd van Don McLean bestaat namelijk niet. Addicted To Black is zijn zoveelste album met liedjes die uitsluitend zijn gemaakt voor de simpele ziel. De titeltrack is bijvoorbeeld een ode aan zwarte kleding. Het enige positieve aan het nummer is dat de teksten zo belachelijk zijn dat er even om gelachen moet worden. Bijvoorbeeld: “black makes me look down when I’m not, it’s hot!” Of: “on the odd holiday, well I might try some gray, but I always come back, ‘cause I’m addicted to black!”. Plaats zo’n zin in een andere context en een rapper kan er een hit mee scoren.
Toen prinses Diana dertien jaar geleden overleed, zorgde dat voor bergen liedjes als een ode aan haar. McLean heeft blijkbaar lang onderzoek gedaan naar de waarheid achter het auto-ongeluk dat leidde tot haar dood, want in 2010 is ‘Run, Diana Run’ zijn ode. In het nummer zingt hij, kort samengevat, dat Diana is vermoord door de pers. Serieus onderwerp, hoewel hij er wel wat laat mee aan komt zetten. Wederom kiest McLean voor zinnen die simpelweg (met nadruk op simpel) belachelijk en daardoor lachwekkend zijn. Gaan we weer: “There once was a princess who lived a fairy tale.” En: “She dressed in silks and silver which looked quite good on her.” Of het refrein: “Run, Diana Run, they’re in the rearview mirror.” De combinatie van dit soort teksten, het gedateerde onderwerp, de onwijs vrolijke melodie en Don’s vriendelijke stemgeluid, zorgen ervoor dat ‘Run, Diana Run’ lijkt te gaan over een muis op de vlucht in een Disney-film.
Het is te makkelijk om over ieder nummer op Addicted To Black te grappen. Don McLean is niet voor niets een zanger die vaak te horen is tijdens de rodeo. Erg serieus moet je hem niet nemen. Doe je dat namelijk wel, dan moet je concluderen dat Addicted To Black net als alle andere Don McLean-cd’s een plaat om uit te lachen is. Hard, schaterend en schuddebuikend.
James Holden - DJ KicksGa maar na in je eigen collectie: écht goeie mix-cd’s zijn zeldzaam, niet?...
Ratt - Infestation Iedereen die dacht nooit meer iets van Ratt te horen komt bedrogen uit....