Niet zo met James Holden. De Brit houdt niet van vakjes, en nog minder van purisme. Houdt van muzikale passie pur sang, of je nou de hipste software gebruikt, of de meest aftandse synth op zolder. Misschien is dat de luxe van een man die zonder toegift een referentie werd in het jongste decennium in de dance. Toch het decennium waarin kruisbestuiving tussen genres voorop ging staan. Nagenoeg instant doorgebroken met Horizons in ’99, vervolgens bedolven onder remixopdrachten voor sterren als Madonna en Depeche Mode, vestigde hij definitief een plek vooraan met de neo-prog van het eigen Border Community, dat ook Nathan Fake en Fairmont lanceerde. Zulk succes kan alleen maar het zelfvertrouwen voeden.
Eén blik op de setlist van z’n DJ-Kicks leert het al: deze mix heeft guts en gaat brééd. Kiest niet de makkelijkste weg, schuwt het experiment niet, maar kiest eigenwijs een pad doorheen een keur aan genres, zonder makkelijke hits. Je zal ze niet vaak vinden, mixes waar de postelectronische rust van Piano Magic (‘Wintersport/Cross Country’) zich verbindt met de bezwerende neofolk van Lucky Dragons (‘Open Melody’), of de overigens heerlijke acid bubbels van Legowelt (‘Flight Of The Jupiter’) opgaan in de epische trance van Walls (‘Gaberdine’) en de kosmische retro van Didier Pacquette (met een sterrol voor de mellotron in ‘Arwen, Namarie’, typisch voor de prog rock van de seventies).
Vooral de eigengereidheid en spontaniteit maken Holden’s DJ-Kicks tot een geslaagde plaat.
Bettye Lavette - Interpretations: The British Rock SongbookDe in 1946 geboren soulzangeres Bettye LaVette begint al op haar zestiende...
Don McLean - Addicted to Black Don McLean is één van die oude Amerikaanse zangers die zijn liedjes vaak...