Over Lorn zelf is verder niet heel veel informatie te vinden. Hij schijnt geen gemakkelijk leven gehad te hebben en dat weerspiegeld zich zeerzeker in zijn muziek. Daar waar veel instrumentale hiphop melancholisch of rustgevend klinkt heeft Lorn een veel duisterder geluid. Dit duistere geluid in combinatie met een cd waarvan de eerste vier titels respectievelijk ‘Grandfather’, ’None An Island’, Army Of Fear’ en ’Bretagne’ zijn doet mij erg denken aan de tweede wereldoorlog. Zeker als er in die nummers als drums ook nog geluiden gebruikt worden die lijken op mitrailleurs. Lorn grossiert echter niet in interviews wat er voor zorgt dat het gissen blijft naar de gedachte achter de titels van zijn songs. Op de tweede helft van de cd worden de nummers met titels als ‘Glass & Silver’ en ‘Cherry Moon’ niet alleen qua naam, maar ook muzikaal ietwat lichter, de twee laatste nummers ‘Greatest Silence’ en ‘What’s The Use’ maken door hun duistere electro geluid echter dat ook die lichte noten ook weer overschaduwd worden door zijn duistere sound.
Zijn album Nothing Else is met dertig minuten aan de korte kant, maar voor de donkere muziek is dat lang genoeg. Het is namelijk een album wat veel energie kost om te luisteren. Maar deze investering levert wel voldoende rendement. Nothing Else is dan wel een diep duistere trip, maar niet alles hoeft lichtvoetig te zijn. Het is een fraaie toevoeging aan het huidige muziekbestand.
My Uncle the Wolf - FlushBij het naamloze debuut werd in elke recensie dezelfde naam ter referentie...
GU Medicine - Lords of Oblivion Als je een band opricht en die vervolgens vernoemt naar een medicijn tegen...