Het eerste nummer ‘The Smoke Saves Lives’ zet de toon voor de rest van de cd. Het is dromerig, euforisch met dat steeds terugkerende piano loopje in het refrein. Het is bijna hypnotiserend te noemen. Het zit simpel in elkaar. Ergens qua opbouw vergelijkbaar met Coldplay, maar zo klinkt het absoluut niet.
‘ihnfsa’ is de eerste single van de band. Het ligt lekker in het gehoor, maar het is minder vrolijk dan ‘The Smoke Saves Life’. Het geeft eerder een melancholische sfeer weer. Het kent een catchy refrein met de tekst: ”Sorry for the first love, sorry is my last word”
Voor de rest zijn ‘You’re Alone Tonight’ en ‘Designed for Damage’ ook wel aardig. Zeker’ You’re Alone Tonight’ die een steeds terugkerend toetsen lijntje kent zoals bij ‘The Smoke Saves Lives’. Dit geeft aan dat de Engelsen veelal doorborduren op het succes van de eerste nummers op het album. Het is die steeds terugkerend formule, de eenvoudigheid wat de band kenmerkt.
Natuurlijk zijn er ook nog uitzonderingen op deze regel met ‘Each Life Critical’. Een nummer waar de vergelijking met Sigur Ros je wordt opgelegd. Het is ook duidelijk dat hele album door dergelijke muzikanten als Jonsi en Ólafur Arnalds is beïnvloed. Helemaal niet verkeerd, want ze kopiëren hun invloeden niet (op dat ene nummer na).
Kyte weet aardig te ‘debuteren’ op dit album. Een paar nummers zijn van grote klasse. Ze zijn in staat om op Dead Waves een eigen geluid te creëren. Dat is knap en geeft perspectief voor de toekomst. Een band om in de gaten te houden.
PM Today - In Medias ResHet Amerikaanse PM Today is een nieuwe band met een lekker opvallend...
Povo - The Yellow of the Sun in You Het Deense jazzcombo Povo is afkomstig uit Denemarken. Met The Yellow of...