2010-05-19
Staat er een nieuwe ‘God is a DJ’, ‘Insomnia’, ‘Salva Mea’ of ‘We Come 1’ op? Dat is toch de eerste vraag die je stelt bij een nieuwe cd van Faithless. Het is de keerzijde van het succes van de band, die in de jaren ’90 en het begin van de eenentwintigste eeuw als dance-act een graag geziene gast was op de zomerfestivals. Slechts door het maken van een dergelijke klassieker, zou Faithless terug kunnen keren op dat niveau. Een niveau dat ze met To All New Arrivals (2006) zeker niet haalden en met No Roots (2004) toch eigenlijk ook niet. Want hoewel de eerste albums van Faithless -Reverence, Sunday 8 PM en Outrospective- stuk voor stuk volwaardige albums zijn, zijn het de genoemde klassiekers die Faithless bijzonder maken. Lastig is dat. Faithless is dus bijzonder door haar klassiekers. Nummers die vooral bijzonder zijn door de ‘simpele’ trance-deuntjes van Sister Bliss. En Faithless lijkt zo graag méér te willen zijn dan dat. Maxi Jazz wil zijn boodschap overbrengen. Faithless wil goede liedjes maken, iets dat de band ook kán. Maar het draait toch echt om die eenvoudige, maar oh zo treffende trance-deuntjes. Het antwoord op de vraag of hier een nieuwe ‘God is a DJ’ opstaat, is dan ook niet direct ‘nee’. De band heeft, zoals ook op die eerste drie albums, enkele Sister Bliss-nummers op The Dance gezet en wat ‘goede liedjes’. ‘Sun to Me’, ‘Tweak Your Nipple’ en ‘Not Going Home’ zijn Sister Bliss en vooral ‘Tweak Your Nipple’ zou best zo’n echte Faithless-klassieker kunnen worden. Het publiek in Paradiso, waar de band onlangs een concert gaf, begreep het nummer direct en ging los. ‘Sun to Me’ is niet direct zo’n trance-nummer, wel vreselijk sterk en dansbaar.
Met The Dance heeft Faithless in ieder geval een volwaardig album gemaakt. Er staat één slecht nummer op (het reggae-achtige ‘Crazy Bal’heads’; Schoenmaker, blijf bij je leest), maar naast de genoemde Sister Bliss nummers zijn ook ‘Feel me’ (een cover van Blancmange, die het nummer in 1982 uitbracht), ‘Comin Around’ (met Temper Trap-zanger Dougy Mandagi als gast), ‘Feelin Good’ (uiteraard staat ook Dido weer op het album) en het muzikaal grappige ‘Northstar’ (wederom met Dido) zeker de moeite waard.
Een goed Faithless album (een album dat zich kan meten met die eerste drie cd’s) bestaat uit de karakteristieke Sister Bliss trance-deuntjes, goede liedjes en een enkel vullertje. Daar voldoet The Dance ruimschoots aan. Het fantastische concert in Paradiso toont voorts aan dat de band klaar is om ook Rock Werchter en het Westerpark op z’n kop te zetten. En dat gaat ze ook lukken met nummers van The Dance.
Eerdere recensies van Faithless:
- 15-11-2008: Live in Moscow.
Di-rect - This is Who We AreBegin vorig jaar schudde het instituut Di-Rect onverwachts op haar...
PM Today - In Medias Res Het Amerikaanse PM Today is een nieuwe band met een lekker opvallend...