De vergelijking met de samenwerking van de Brit Okereke met Tiësto is snel gemaakt. Op het album Kaleidoscope van de Nederlandse dj deed hij namelijk al hetzelfde als een aantal nummers op deze cd. Beats met de stem van de Bloc Party zanger. Dezelfde manier van zingen en dezelfde soort ritmes. Natuurlijk is er ook variatie. Aan de andere kant heb je namelijk nummers als ‘Unholy Thoughts’ die meer klinken als, ja, Bloc Party. De genialiteit van de Britse band ontbreekt alleen.
Het niveau van de tien tracks ligt over het geheel niet erg hoog. Zo lijkt Okereke een stemvervormer te gebruiken bij ‘On The Lam’. Het zou ook kunnen dat het een zanger(es) is die ergens tussen man en vrouw zweeft. Hierdoor krijg je een erg voor de hand liggend liedje. Al hoor je bij ‘Rise’ een standaard techno vrouwelijke ‘zangstem’ met dertien keer het simpele zinnetje ”I’m taking over”. Je moet er maar van houden.
Aardige nummers zijn ‘Walk Tall’ en ‘Tenderoni’. Ze liggen lekker in het gehoor en zijn erg simpel. Wat beats met de heerlijke stem van de Brit, een genot om naar te luisteren. Elk nummer heeft wel zijn goede punten, maar in zijn totaliteit kan hij die niet hooghouden over het hele album. Misschien iets te snel de studio ingedoken?
The Boxer is erg veelzijdig. Het kent aardige momenten en een aantal mindere. Soms heb je het idee dat je naar Bloc Party luistert, een goedkope dance-act of zanger Kele Okereke die wil onderstrepen hoe fijn zijn stem is. Het smaakt naar meer in de zin dat er meer inzit. Het album gaat zijn bekendheid vooral genieten door diegene die het heeft gemaakt, niet door de nummers die erop staan.
Ozomatli - Fire AwayEr was een tijd waarin Ozomatli een heerlijke latin band was. Op originele...
Ed Kowalczyk - Alive Zeg je muziek in de jaren 90, dan zeg je automatisch Live. De band was niet...