Wat direct opvalt is dat Artificial lichter verteerbaar is dan zijn voorganger. Het geheel is compacter, maar heeft niet de dynamiek van The Garden, waarin tussen de nummers en zelfs in één nummer tussen verschillende sferen werd geschakeld. Het gitaarwerk is wat steviger waardoor de band iets meer rockt.
Ook nu hebben Mark Trueack en toetsenist Sean Timms weer een aantal pareltjes zonder één zwak moment geschreven. De prettige voordracht van Mark Trueack is wederom van hoog niveau, en maakt dat de plaat lekker in het gehoor ligt. In het rustige ’Reflections’ lijkt zijn stem behoorlijk op die van Peter Gabriel. Een facet van zijn stem dat op de vorige twee albums niet echt opgevallen was. Het dertien minuten durende ‘Tesla’ is het enige lange nummer op de plaat en heeft overduidelijk de nodige Marillion referenties in zich en lijkt in het begin wat op ’Garden Party’. Halverwege gaat het nummer over in een stukje latin jazz. Unitopia laat in ‘Nothing Lasts Forever’ , met tekstflarden van Beatles hits, ook nog eens horen dat The Fab Four van invloed zijn op het geluid. Dat de nieuwe bassist Shaun Duncan er ook wat van kan bewijst hij met zijn stukjes fretloze bas in ‘Gone In A blink Of An Eye’, en het gebruik van baspedalen in de geweldige afsluiter ‘The Great Reward’, waarin Unitopia behoorlijk de kant van Knight Area op gaat.
Artificial maakt in zijn geheel iets minder indruk dan The Garden, maar steekt nog altijd ruimschoots boven het maaiveld uit. De verrassing is er wat vanaf en plaat klinkt simpelweg wat gewoner dat zijn voorganger. Het maakt het luistergenot er gelukkig niet minder om, want ook dit album is bijzonder genietbaar.
Eerdere recensies van Unitopia:
- 07-11-2008: The Garden.
The Middle East - Recordings Of The Middle EastHet moet niet gekker worden, een band uit Australie die zichzelf The Middle...
Jim Kerr - Lostboy! A.K.A Jim Kerr Na meer dan dertig jaar zijn energie voor de Simple Minds te hebben...