2010-05-26
Het moet niet gekker worden, een band uit Australie die zichzelf The Middle East noemt en baardpop maakt die riekt naar de ruk naar het Oosten over de prairies van Amerika. Voor de liefhebbers van The Black Atlantic, Fleet Foxes en Grizzly Bear past deze plaat goed in je spotify playlist, platenkast of mp3-library. Vijf nummers op deze cd die dezelfde rustieke warme sfeer ademen als bovengenoemde bands. Erg mooi is de wisselwerking tussen de mannelijke en vrouwelijke vocalen en ook de in het genre zo gebruikelijke samenzang werkt erg goed.
Dit is dus wat we noemen een mooie plaat, een fijne plaat, die zich vooral onderscheidt door de invloeden uit de postrock die op zijn genomen in het verder typisch nufolk geluid. Op Recordings Of The Middle East valt dan ook zeer weinig aan te merken. Opmerkelijk zijn de momenten dat de band opzwelt naar een semi-akoestische variatie op Sigur Rós, zoals aan het einde van ‘Lonely’. Daar waar andere nufolk artiesten het juist over gehele linie timide houden, gaan deze Australiërs voor het epische, de bombast. Iets wat we in zeker zin, maar van uit een andere hoek, ook kennen bij Efterklang, die combinatie van het zeer kleine met de plotselinge, maar nooit overdreven, golf aan bombast.
Wat dit gezelschap echter ontbreekt, is dat nummer dat na beluistering nog na ebt in het hoofd. Recordings of The Middle East is mooi (om het woord nog maar eens te gebruiken), maar verdwijnt uit het hoofd als de plaat uit is. En dat is jammer, daar de sfeer die ze neerzetten in de vijf lange werkjes is eentje die je graag de hele dag met je mee draagt.
Jamie Lidell - CompassDe titel van Jamie Lidell’s vierde album kun je in feite op twee manieren...
Unitopia - Artificial Slechts anderhalf jaar heeft Unitopia nodig gehad om met een opvolger voor...