De band maakt een muziekstijl die zij zelf omschrijven als dark rock, wat te beschrijven is als mix van metal en progrock met een duister randje. Opvallend is de rustige, soms wat vervormde, stem van zanger Jay die mooi contrasteert met de krachtige en inventieve riffs van gitaristen Evan en Dan. De subtiele keyboard toevoegingen maken de muziek mooi af. Muzikaal heeft de band enige verwantschap met OSI, het progrock project van Kevin Moore en Jim Matheos. Deze invloeden zijn vooral hoorbaar in de opener ‘Waste’ en afsluiter ‘Burndown’. Daar tussen zit het sterk groovende en zware ‘No Love Lost’ met een glansrijke gastrol voor voormalig Gorefest brulboei Jan-Chris de Koeijer. De ritmetandem blinkt daarbij ook nog eens uit en geeft de muziek de nodige strakheid. Tijdens het opnameproces werd My Favorite Scar terzijde gestaan door producer Oscar Holleman die de muziek van de band naar een hoger plan tilde.
De klasse en professionaliteit druipt van deze EP af. Het klinkt cliché, maar deze band is on-Nederlands goed. In de zomer moet het volledige album gaan volgen en het is absoluut niet gek om te zeggen dat deze band wel eens de sensatie van het jaar kan gaan worden. My Favorite Scar mag deze zomer als voorprogramma opdraven voor Kiss, Megadeth en Stone Sour. Het zegt genoeg over de ambities van de band.
The Black Keys - BrothersZanger/gitarist Dan Auerbach van The Black Keys ging vorig jaar even vreemd...
Jamie Lidell - Compass De titel van Jamie Lidell’s vierde album kun je in feite op twee manieren...