Spinning For The Cause opent met ‘Cabaret’. Dit zes-minuten durende nummer laat zich het best omschrijven als een overgordijn van zes meter zonder patroon. Het is een leeg lied dat geen enkel lichtpuntje doorlaat dat zou moeten verraden dat het ergens op het album beter dan dit gaat worden. Vooral de monotone zang van Bellens wekt irritaties op. Het is alsof je zit te luisteren naar een speech van iemand die de hele dag aan computers met spraakbesturing werkt.
Hoewel het tweede nummer op Spinning For The Cause, ‘Permanent Vacation’, door het aangename tempo niet onaardig is, is dit ook echt de enige track die er mee door kan. Ieder hierop volgend nummer lijkt een remix van het nummer dat eraan voorafgaat te zijn. Het is track-na-track saaiheid in een ander jasje. En vooral bij de liedjes die langer dan vier minuten duren, zoals ‘Polkadots’ en ‘Waking Up The Brotherhood’, is het onbegrijpelijk dat de leden van I Got You In Tape zelf niet gapend hebben ingezien dat ze slaapverwekkende muziek maken.
Er zijn ongetwijfeld mensen die diepte zien in de muziek van I Got You In Tape, bijvoorbeeld door de songteksten of de intellectuele indruk die de band maakt. Het probleem is dan ook niet een gebrek aan diepgang, maar het gebrek aan een bodem. I Got You On Tape maakt op Spinning For The Cause muziek die door een bodemloze put aan één stuk door naar beneden stort. Het blijft nergens hangen en het houdt nergens op. Veel saaier en somberder zul je ze dit jaar niet vinden.
Chaplains - Crave & Anger The Chaplains is een Nederlandse rockband bestaand uit vijf leden:...
Pete Molinari - A Train Bound for Glory Bij de eerste luisterbeurt van A Train Bound for Glory , de nieuwe cd van...