The Chaplains hebben nog niet eerder een plaat gemaakt, maar daar is op Crave & Anger niets van te horen. Ieder nummer klinkt alsof het gespeeld wordt door een band die al tientallen jaren meegaat. Het zijn zachtaardige classic rock liedjes, met veel samenzangmomenten en bluesy gitaarsolo’s waarin beide gitaristen om en om de snaren bespelen. Het is een beschrijving die doet denken aan The Eagles, en dat is een vergelijking die de spijker op zijn kop slaat. De meeste nummers op Crave & Anger klinken namelijk als het betere werk van die legendarische band uit California.
Hoewel de gelijkenissen niet te ontkennen zijn, is er met de omschrijving ‘de Nederlandse Eagles’ niet voldoende gezegd over The Chaplains. Zo slaan de heren in het nummer ‘Best Of Me’ een zijpaadje in richting de R&B uit de jaren negentig van Boyz II Men. Aan het einde van het nummer wordt de vrouw waaraan het nummer is gericht met een zware basstem toegesproken: “Honey, maybe I was too arrogant to take you back...” Ook ‘Slowly Drifting Away’ ligt wat verder weg van The Eagles, en doet vooral door de zang erg denken aan een ballad van Bon Jovi.
Crave & Anger staat vol met kwaliteit, maar al de uitstapjes naar het verleden maken van The Chaplains geen uiterst originele band. Het is werk wat we door de jaren heen al vaker hebben gehoord, maar nu zowel The Eagles als Boyz II Men en Bon Jovi niet meer zijn wat ze ooit waren, is het erg fijn om het soort muziek dat deze bands speelden vanuit een frisse hoek opnieuw te kunnen beleven.
Tino - The Kaossiltor SessionsIn 2007 kwam Korg op de markt met een draagbare synthesizer, namelijk de...
I Got You On Tape - Spinning for the Cause Het lijkt een vaste regel te zijn voor bands uit Scandinavië: somberheid. Of...