Als je maar één enkel apparaat gebruikt om een volledig album mee op te nemen, kan het uiteraard behoorlijk fout gaan, en dit merken we wanneer we The Kaossilator Sessions van Tino beluisteren. De Hagenaar heeft al een behoorlijk aantal albums op zijn palmares staan. Hij begon met popmuziek en waagde zich na een akoestisch album ook aan een plaat met psychedelische muziek. Nu was het dus even tijd voor dit tussendoortje. Net zoals bij de Analord series van AFX, die volledig gemaakt werden met een aantal legendarische Roland synthesizers, horen we ook hier een heuse analoge sound. Het eerste nummer ‘Trying To Find Out’ klinkt zelfs als een B-kantje van deze Analord series en kon dus best de inleiding op iets mooi geweest zijn. De volgende nummers kunnen echter maar weinig boeien. We horen wat lauwe acid, enkele simplistische melodieën en krijgen het gevoel dat Tino wat verloren geraakt is in het eindeloos aantal mogelijkheden om leuk klinkende geluidjes te fabriceren. Het enige nummer met wat meer om handen is ‘My Jazzy Side’, dat door toedoen van saxofonist Eric Spaanbroek best wel lekker klinkt. Het kan echter het zinkende schip van kapitein Tino niet redden. Na deze oase in deze wel heel nerveus klinkende analoge woestijn, is het wachten tot ‘The Kaossilator Speedmix’ vooraleer we nog eens iets horen dat ons echt kan boeien. Dit laatste nummer distilleert de vijf beste minuten uit het album en toont ook ineens hoe lang het in feite maar had moeten duren.
A Day's Work - Remember the Unknown A Day’s Work presenteert zichzelf in het promotiemateriaal als...
Chaplains - Crave & Anger The Chaplains is een Nederlandse rockband bestaand uit vijf leden:...