![[b]Viberider[/b] – [i]The Big Show[/i]](https://www.festivalinfo.nl/img/upload/7/0/viberiderbigshow.jpg)
2010-07-23
Door de aanhoudende klimaatverandering is Nederland de afgelopen jaren in een woestijnlandschap veranderd. En die verandering in landschap brengt een verandering in de muziek van eigen bodem met zich mee. Paling en haring maken langzaam aan plaats voor een meer zanderiggeluid, de woestijnrock. Of beter, stonerpop mee waaiend op de droge wind die eind vorige eeuw opkwam met de groeiende populariteit van Queens Of the Stone Age en haar voorganger Kyuss.Het kern- en schrijversduo van Viberider, Jowan van Barneveld en Ferry Duijsens, is al minstens zolang bezig. Alleen niet altijd met elkaar of even actief. Na een periode van stilte rond de band, komt de band met haar eerste cd in 2006, en vorig jaar nog met een EP met bewerkingen van nummers terug te dateren tot 1997. Twee sterk op stonerrock geënte platen, een geluid waarmee door de jongens uit Roermond de talentenjacht Nu Of Nooit in 2007 werd gewonnen.
Op The Big Show wordt de rock echter in geruild voor de pop en stoner vervangen door grunge en power. Hoewel de vergelijking met het geluid van Queens Of The Stone Age nog steeds op gaat, ligt de nadruk toch meer op invloeden uit begin jaren ’90, met name geworteld in een zeer regenachtige stad; Seattle. Grungy Powerpop, alsof Mother Love Bone aangevuld met Kenneth Stringfellow en Jonathan Auer een doorstart maakt als Viberider.
En net als Mother Love Bone en The Posies is dit gezelschap in staat om een aantal zeer fijn in het gehoor liggende stukken te schrijven. Zo is ‘The Waste’ er een die zich al bij eerste draaibeurt in het geheugen boort, zeker met het naar Incubus knipogende refereintje. Of ‘Picture Me with Out You’ dat mede dankzij de tweede stem van Kelly Kockelkoren (voormalig zangeres bij SAT2D) niet alleen erg poppy klinkt, maar ook erg sterk doet denken aan het betere werk van Lawn.
Helaas is er toch ook wat aan te merken. Zo is de mannelijke stem niet de sterkste die een band zich kan wensen. Nu wordt dit op deze plaat goed ondervangen door de inbreng van een tweede en vrouwelijke stem. Toch kan dat niet alles bedekken. Daarnaast klinkt alles wel gedegen, sterk en poppy maar ook vaak als iets dat je al eens eerder hebt gehoord. Op zich niets mis mee, maar dat geldt in dezen vooral voor de zwakkere nummers van de plaat.
Maar het grootste gemis is eigenlijk 2010. De plaat klinkt erg gedateerd, als of je werkelijk naar een powerpopband midjaren ’90 zit te luisteren. Het meest moderne is dan wellicht de zo vervloekte vocoder, maar in alle eerlijkheid had die ook weer niet gehoeven. Ondanks een aantal zeer goede liedjes, die het op 3fm en Kinkfm goed kunnen doen mits ze gedraaid worden, is het daarom de vraag of Viberider met deze plaat veel potten gaat breken. Of dat de stoffige woestijnwind wordt neergeslagen door de grauwe regen uit Seattle.
Revamp - RevampEen kleine schok ging er door metalminnend Nederland toen After Forever er na...
We Are Scientists - Barbara Met de vierde van deze Amerikaanse wetenschappers schrijft het gezelschap We...