Met het eerste nummer, ‘Clever Enough’, lijkt dat de goede kant op te gaan. Het gaat stampend van start, met strakke gitaarriffs, een meeslepende melodie en mooie samenzang. Helaas halen veel andere tracks dit niveau niet. ‘Guard Me’ ben je zo weer vergeten, en op het rustige ‘Play’ zijn de vocalen, die eerder nog prettig Editors-achtig klonken, slechts klaaglijk. Dat niet alle ingetogen nummers op deze plaat per se minder geslaagd zijn, bewijst gelukkig ‘Highway Society’, een prachtig licht melancholisch lied dat wederom gebruikt maakt van meerstemmige harmonieën.
Toch komen The SelfEmployed over het algemeen sterker uit de hoek in de wat rockender nummers, zoals ‘Just A Routine’ en ‘Paranoia Mind’. En zelfs dan klinken ze soms nog een beetje te tam: de band heeft een fantastische livereputatie, maar op cd missen ze een zekere rauwheid.
Met hun naam zijn The SelfEmployed ontegenzeglijk klaar voor een internationale carrière, maar in hun muziek schemert nog steeds een typisch Nederlandse bescheidenheid door. En die is nergens voor nodig: op dit debuutalbum laat de band zien aardige nummers te kunnen schrijven, en die ook prima uit te kunnen voeren. Nu nog wat meer spunk.
Boenox - Styl-O-PhoneLodewijk XIV, beter bekend als de Zonnekoning, zag zichzelf niet alleen als...
Macronizm - Alter Ego De Eindhovense groep Macronizm is toe aan de derde recensie op...