Niet dat er zonder enthousiasme wordt gemusiceerd op 5 Pieces of Art. De lyrics van opener ‘A Journey To The Sky’, een liefdeslied, verraden een soort naïviteit die ook weer charmeert in zekere zin. Je kan je echter afvragen of fans van VNV Nation, Tactical Sekt of Welle:Erdball – waar Nafta-2 een deel van de inspiratie haalt - zitten te wachten op lyrics als ‘We’re going on a journey/You and me/You and me/Side by side/Hand in hand’. Dat is niet cynisch bedoeld, het vecht alleen een beetje met de orchestrale bombast die het nummer verder toonzet. Jammer vooral is dat er vaak met hoorbare spanning op de stembanden wordt gezongen, en de Engelse dictie vaak erg schraal uitvalt. ‘Awake’ en ‘Consciousness’ zijn in datzelfde bedje ziek. Muzikaal zijn er lichtpuntjes, met een een vette synth die beheerst over de kale percussie rolt of een op trance geïnspireerde flow, maar een dictieleraar krijgt het zwart voor de ogen met zulke onnatuurlijke, zwaar aangezette tongval.
‘Alucarda’ (de dochter van de duivel in een film van fantasy cineast Moctezuma) zit meer in de lichtgewicht EBM/future pop hoek. Het is pas het instrumentale slotpunt ’10 in 1’ dat finaal een veel ontspannener, trippier geluid laat horen. Het mag dan een ietsje commerciëler klinken - de band is ook niet vies van Fatboy Slim of Chemical Brothers – met de electronica zit het, net als met de ritmes, wel snor.
Vooral vocaal heeft Nafta-2 dus erg veel te winnen. Dat is ook een kwestie van geloofwaardigheid. Wanneer zwart impact mist, wordt het simpelweg grijs, of kleurloos.
Charlie Jones' Big Band - Wash the Dirt of these HandsHet lijkt waanzin, grote overmoed en zelfoverschatting; een vinyllabel...
Boenox - Styl-O-Phone Lodewijk XIV, beter bekend als de Zonnekoning, zag zichzelf niet alleen als...