2010-06-30
Het lijkt waanzin, grote overmoed en zelfoverschatting; een vinyllabel beginnen in 2009. Dat in een tijd dat grote labels hun minder rendabelen afstoten, in hun pr overgaan op het streamen van promo’s of mp3’s van lage bitrate om hun kosten te drukken tegen de stroom in zwemmen. Je zou haast denken dat Ries Doms (eigenaar/oprichter Quadrofoon Records) een Zeeuw is, zo hard hij tegen de wind in fietst. Maar Quadrofoon Records komt uit Tilburg en heeft vooralsnog, met de derde release in onder een jaar, het gelijk aan haar zijde. Na Hooghwater en Shaking Godspeed is het aan Charlie Jones’ Big Band om het derde stuk vinyl te vullen. Een grote band, afgaande op de naam. Maar zoals wel vaker in de rockwereld, schijn bedriegt. Charlie Jones en zijn grote band betreft twee jonge Belgen, een op de potten en pannen, de ander met een gitaar om de hals en daarin een set strakke stembanden. Jonge Belgen met daarin een donker bruin blues hart.
Daar waar de eerste twee releases sterke wortels hebben in de psychedelische rock hoek, weliswaar met een andere uitwerking, is Charlie Jones’ Big Band een zwetend bluesduo met slechts hier en daar een uitstapje richting dat psychedelische (Living By The Door). De echte inspiratie moet opgedaan zijn in de stampende Deltablues en andere stroming terug te vinden op The Anthology of American Folk Music. Maar ook Tom Waits, 16 Horsepower en Pixies zijn de oren van de twee Vlaamse leeuwtjes gepasseerd. De laatste is zeer sterk terug te horen in 'Wash The Dirt Of These Hands', die andere in bijna elk nummer. Hoewel, helaas, nergens zo scheurend als Waits dat kan, toch ook nergens storend gekopieerd.
Hier en daar wordt het tweetal bij gestaan door gastmuzikanten. Zo horen we strijkers voorbij komen, mondharp zoals bij de eerste Rolling Stones platen en saxofoon. Die verbreding van het geluid is echter weldegelijk een – nodige – toevoeging, want daar waar de heren het alleen doen klinkt het soms wel wat dunnetjes. Behalve dan wanneer ze de scheur open trekken om de rock en zweet vlag uit te hangen. Die nummers, zoals 'Morning Light' (met prachtige rol voor saxofoon) en 'Pull The Hammer', vormen dan ook al snel de hoogtepunten van deze plaat.
Een fijn titelloos debuut, met een aantal lekker knallers en slepers ('Wolf'), maar dat vooral een springplank lijkt voor beter werk. Want, zeker, live kan deze band zweten, en op de plaat komt het ook een aantal keer aardig in de buurt. Maar zo zweten en dreigend als ze op het podium deden bij de lp presentatie van Hooghwater vorig jaar in 013, dat doen ze (nog) niet op deze plaat. Waarmee een puik en soms zelfs heerlijk dreigend blues werk is afgeleverd, dat haast alleen op vinyl zou mogen worden uitgegeven. Maar toch, op de volgende graag wat meer van die live-vibe die nu slechts sporadisch echt doorklinkt.
She & Him - Volume 2Zooey Deschanel en M. Ward gaan op hun tweede She & Him -release,...
Nafta-2 - 5 Pieces of Art Nafta-2 is een band uit Nederlands Limburg, die zichzelf doopte naar een in...