Het Engels van zangeres Jonsu voelt in het begin een beetje onwennig aan. Het mystieke (en ergens toch wel romantische) Fins heeft plaatsgemaakt voor verstaanbare teksten. Opeens is de muziek toegankelijker dan ooit en verliest het daardoor iets van zijn schoonheid. Ook zit er geen lijn in de plaat. Het is eigenlijk een soort van ’best of’ plaat geworden. Maar dat zorgt ook voor een hoop variatie. Een plaat die je vasthoudt van begin tot begin.
Openener ‘Islands Of Light’ is symfonisch, speels en theatraal. Het doet ergens ook denken aan hun landgenoten bij Nightwish (waar ze vaak mee toeren), maar het is minder heavy. Terwijl ‘As If’ stiekem af en toe doet herinneren aan het Noorse Animal Alpha door de manier van zingen van zangeres Jonsu hier en daar. Het kent hier en daar Oosterse klanken en weet de spanning in het nummer te houden.
‘Scissor, Paper’ geeft het duidelijkst weer dat de band alleen uit vrouwen bestaat. Het is een vrolijk nummer dat bij een beeld van een totaal vrouwelijke band past. Het meer pop en is los van het mystieke. Het is een stuk frisser in vergelijking tot de rest. Een goede afwisseling in het geheel, maar totaal niet in lijn met de andere songs.
A Way Away geeft een samenvatting van het werk van Indica. Om het toegankelijker te maken voor het internationale publiek is het Fins teniet gedaan en vervangen door Engelse teksten. Hierdoor ontstaat er soms enige onwennigheid, omdat de liederen oorspronkelijk van het Fins uitgingen. Maar desondanks ligt er een sterk internationaal debuut als resultaat. Indica weet hoe je de luisteraar moet boeien van minuut tot minuut met hun veelal mysterische en symfonische elementen.
Rakaa - Crown of Thorns Rakaa is een old-school rapper afkomstig van de west-coast van de VS met...
Teenage Fanclub - Shadows Het uit Glasgow in Schotland afkomstige Teenage Fanclub draait al mee sinds...