Dat de band commerciële potentie heeft is na beluistering wel duidelijk. De muziek van de band wordt als Nu metal geafficheerd, maar heeft ook invloeden uit de metalcore en postgrunge. Over het algemeen klinkt het allemaal vrij veilig en ook de verplichte maatschappijkritische teksten horen daar natuurlijk bij. Het oogt en klinkt allemaal net wat te bedacht. Is Imerica daarmee dan ook een slechte plaat? Zeker niet, de nummers hebben over het algemeen allemaal een lekkere hook en klinken soms behoorlijk catchy en radio vriendelijk. Zeker in America gaat deze plaat behoorlijk scoren. Joey Duenas zingt prima en wordt regelmatig bijgestaan door de screams van bassist Frank Salvaggio. Dynamische nummers als ‘Head Against The Wall’ en ‘Crucify’ zijn songs die het meeste opvallen. Deze nummers hebben wat meer pit en steken af tegen een voort dreutelend liedje als ‘Social Suicide’. ‘Brick By Brick’ is eveneens een sterk nummer, maar er zijn behoorlijk wat overeenkomsten met ‘Psycosocial’ van Slipknot. Ook ‘Ashes From Stone’ is lekker pittig waarna het tijd wordt voor de verplichte ballad ‘Take Me Over’, wat natuurlijk nodig is om een grote hit te kunnen scoren. In dit nummer wordt Duenas bijgestaan door ene Garlicia Conner. Succes verzekerd.
De producent is niemand minder dan Ben Shigel, een grote naam, waaruit blijkt dat met deze tweede plaat van de band niets aan het toeval is over gelaten. In het grote land aan de overkant van de oceaan gaan ze hier van smullen. Het blijft de vraag of de band met deze leuke, maar niet erg opvallende, plaat in Europa gaat doorbreken.
Grazzcut - 1 Inch / 1/2 Mile Grasscut is een Brits electroduo, bestaande uit Andrew Phillips en Marcus...
The Moog - Razzmatazz Orfeum Noem eens een poprockband uit Hongarije...? Voor de meeste mensen zal het...