2010-08-11
Een bijzonder fraai gekozen woordspeling, de albumtitel Why Dawn is Called Mourning van Nervous Nellie. Het doet alleen niet vermoeden dat het hier een verzameling vrolijke deuntjes betreft. Bij de eerste luisterbeurt blijkt dat het zo duister allemaal niet is, in tegendeel. Het album trapt namelijk af met ‘Final Day’, een fraai maar weinig bijzonder indie-deuntje. Al snel schuift het genre op naar Americana, getuige ‘Ol’ Seminole’, maar vooral ‘Long As Can Be’. Naarmate je het album leert kennen, dringt de vergelijking met ons aller Daryll Ann zich op. En dat is zeker een compliment aan het adres van Nervous Nellie. De nummers liggen lekker in het gehoor, vooral op die momenten dat zanger Sebastian Johansson wat meer ingetogen zingt. Hij wil nogal eens zwalken, om het zo maar even uit te drukken.
Dit betekent dat Why Dawn is Called Mourning lang niet iedereen zal bevallen, maar dat er een ruimte voldoende in het vat zit voor de heren van Nervous Nellie, zoveel is wel duidelijk. Daarvoor zijn nummers als ‘Be Asleep’ simpelweg te fraai. Daar doet de soms tenenkrommende zang van Johansson op het laatste nummer ‘West is the Best’ niets aan af.
Wavves - King Of The BeachOoit was het leven simpel, toen klonk surfmuziek als een grote open zee....
Sons of Liberty - Brush-Fires of the Mind Jon Schaffer is onlosmakelijk verbonden met Iced Earth. Vanaf het begin is...