Veel rust hadden ze niet nodig na het overlijden van Ian; tien weken na diens dood stond de band onder de naam New Order weer op de planken en het debuutalbum Movement volgde snel. De grootste hit volgde met het tweede album. Deze kent iedereen, Blue Monday. Het nummer is talloze malen gecoverd (o.a. door Orgy) en is van grote invloed geweest op de housemuziek.
Dit jaar kwam alweer het twaalfde studio-album uit, Waiting For The Sirens' Call. Een paar maanden geleden werden we al warm gemaakt met de single Krafty. Het nummer geeft goed weer wat het geluid is van de nieuwe plaat.
Voordat ik het volledige album ter recensie kreeg las ik een slechte recensie van de cd in De Volkskrant. Een beetje teleurgesteld door deze recensie duw ik Waiting For The Sirens' Call in de cd speler. Wat een geluk dat smaak zo relatief is. Het album begint met het geweldige nummer “Who’s Joe?” en ik ben meteen verliefd. Ook het hierop volgende Hey Now What You Doing is geweldig. En zo zou ik alle nummers wel op kunnen noemen en erbij vertellen dat ze geweldig zijn.
Na de eerste helft zakt de plaat wel een beetje in. De laatste vier nummers hadden er niet per sé op gehoeven. Ze doen het 60 minutende durende schijfje meer slecht dan goed. Toch laat New Order horen dat ze het vermogen om goede nummers te maken na 25 jaar nog zeker niet kwijt zijn.
The Apers - Skies Are Turning BlueSkies Are Turning Blue is de weinig originele titel van de nieuwe en derde cd...
Hot Hot Heat - Elevator Het kán bijna geen toeval zijn: het is april, de lentezon laat zich al...