Het kan aan mij liggen, maar de hele uitstraling van deze nieuwe cd is een beetje meelijwekkend. Niet alleen wordt de stem van zanger Olson na verloop van tijd als zeurderig ervaren (zeurderiger dan de voorganger), ook het arrangement is bedoeld om erbarmen op te wekken. Op Many Colored Kite komt Olson dan ook net niet helemaal lekker uit de verf. Het langdradige ‘Little Bird of Freedom’ gaat over in het wat aantrekkelijkere ‘Morning Dove’, maar dooft al snel weer uit in de titelsong. Eigenlijk is het grootste gemis aan de nieuwe cd de focus van de artiest. In de hoogtijdagen van The Jawhawks was Gary Louris de aangewezen man om het beste in Mark Olson los te krijgen. Tegenwoordig moet Mark veel zelf doen, waardoor hij wat dat betreft helemaal losgelaten lijkt.
Hoewel Many Colored Kite geen slechte cd geworden is, is het een duidelijke achteruitgang ten opzichte van het eerdere Salvation Blues. Ergens hoopte ik dat Olson uit zijn rouw om de scheiding van band en echtgenote zou zijn verrezen, maar dat blijkt toch niet gebeurd. Hopelijk kan Olson zich hervinden en een betere balans vinden tussen verdrietige en opgewekte nummers.
Eerdere recensies van Mark Olson:
- 06-10-2007: The Salvation Blues;
- 18-09-2008: Ready For The Flood (met Gary Louris).
Dweezil Zappa - Return of the Son of...Twee uur en vijftien minuten, dat is de totale duur van deze ‘nieuwe’ cover...
Jimmy Edgar - XXX Nog maar 26 jaar jong zijn en al bijna twaalf jaar bezig zijn in één van de...