2010-09-02
Naarmate een mens ouder wordt, verjaart ook zijn stem; die gaat dan hees, zwak en krakerig klinken. De stem van folklegende Judy Collins is kennelijk immuun voor die verouderingsprocessen. Ze is inmiddels de zeventig gepasseerd, en veel zangeressen die half zo oud zijn als zij kunnen jaloers zijn op haar loepzuivere sopraan.Collins componeert zelf ook, maar op haar nieuwste album Paradise doet ze vooral waar ze een halve eeuw geleden faam door verwierf: covers van beroemde en minder beroemde artiesten zingen. Het album opent met het overbekende ´Over The Rainbow’ – een nummer dat in de oorspronkelijke versie van Judy Garland moeilijk te overtreffen is. Al kiest Collins daarna wijselijk voor wat minder beroemde titels, toch lijden veel nummers op dit album aan hetzelfde euvel: wat valt er eigenlijk nog toe te voegen aan het origineel?
Het vrij dramatische anti-oorlogsnummer ‘The Weight Of The World’ is al zware kost bij Amy Speace, maar Collins maakt het al helemaal onverteerbaar. Tim Buckley’s ‘Once I was’ is een prima nummer, dat op dit album op een veel te zoete manier wordt gebracht. Bij ´Ghost Riders In The Sky´ horen we natuurlijk meteen Johnny Cash´ diepe bariton – en inderdaad, het lukt Collins maar niet die te overstemmen. Haar hoge, heldere ”yippie-i-oh” klinkt zelfs wat potsierlijk.
Dat Tom Paxton voorbijgestreefd wordt zal niemand durven te zeggen, maar een uitblinker op Paradise is wel ‘Last Thing On My Mind’, waarin Collins een duet zingt met Stephen Stills. Hun stemmen vullen elkaar prachtig aan, en de folkarrangementen klinken wat minder gelikt dan veel nummers waarin de piano de boventoon voert. In ´Emilio´ pakt de samenzang met Michael Johnson ook goed uit, hoewel een voorliefde voor tranentrekkers de luisteraar ook wel eens kan gaan vervelen.
Ja, Judy Collins kan nog steeds heel mooi zingen, en ja, haar muzieksmaak is best. Maar dat is niet genoeg om een goed album uit te brengen. Want wat de zangeres niet lijkt te beseffen, is dat de grote charme van een lied soms juist ligt in de kleine imperfecties: de ouderwetse opnameapparatuur die gebruikt werd voor ‘The Wizard of Oz’, Tim Buckley’s grove gitaarspel, de breekbaarheid in Johnny Cash’ stem.
Sister Sin - True Sound of the UndergroundHet Zweedse kwartet Sister Sin , actief sinds 2002, komt na amper anderhalf...
![[Los Lobos] – [Tin Can Trust]](https://www.festivalinfo.nl/img/upload/4/e/loslobostincantrust.jpg)
Los Lobos - Tin Can Trust Net zoals de meeste mensen kende ik Los Lobos vooral van hun monster hit,...