2010-08-25
Collisions and Castaways is alweer het vijfde studioalbum van de Amerikaanse post-hardcore band 36 Crazyfists. Dit album is na ruim twee jaar de opvolger van The Tide And It’s Takers dat in de lente van 2008 het levenslicht zag.36 Crazyfists bewijst met Collisions and Castaways een zeer constante band te zijn. De band brengt in Nederland namelijk al bijna een decennia hun albums uit via Roadrunner Records (die hier, geheel terecht, veel aandacht in steken) en bevat met Brock Lindow , Steve Holt en Thomas Noonan drie bandleden die al sinds de eerste EP Boss Buckle de dienst uitmaken binnen 36 Crazyfists. Maar niet alleen de samenstelling of het platenlabel is constant. Ook qua geluid zijn deze van oorsprong Alaskaanse muzikanten vrij stabiel. 36 Crazyfists maakt immers al jaren dezelfde platen.
Wie hierboven een enige vorm van cynisme ruikt, heeft dat goed geroken. Alhoewel daarbij wel gezegd moet worden dat ondanks deze jongens weliswaar al vijf platen lang hetzelfde doen, het wel weer keer op keer lekkere platen zijn. Ook Collisions and Castaways is wederom een goede post-hardcore productie. Een productie die overigens is gedaan door 36 Crazyfists gitarist Steve Holt.
Zo is het stemgebruik van zanger Brock Lindow door de jaren heen niet veel veranderd. Hij schreeuwt nog steeds hetzelfde als op Bitterness The Star en datzelfde geldt voor zijn clean vocals. Het is de handtekening van deze band die onveranderd is gebleven, daar waar er genoeg bands te noemen zijn waarvan, met name, de zangers er sterk op achteruit gaan door de jaren heen.
Het album is, kwalitatief gezien in de verschillende nummers, minder constant dan de band zelf. Collisions and Castaways kent namelijk in ‘Whitewater’, ‘Death Renames The Light’, ‘Anchors’ en de eerste single/videoclip ‘Revival’ de beste tracks. Met ‘Caving In Spirals’ wordt daar en tegen weer ver onder de 36 Crazyfists-maat gepresteerd. Ook zit het album vol met lange intro’s die eerder irritatie dan nieuwsgierigheid opwekken. Een band als 36 Crazyfists moet gewoon knallen. Daarom is het ‘Late Roads To Late Nights’, dat precies de eerste vijf van de tweede vijf tracks scheidt een compleet overbodige track.
36 Crazyfists is al bijna een decennia een gevestigde naam in de internationale hardcore scene en zullen dat voorlopig wel blijven. Mochten ze geen nieuw materiaal meer uitbrengen (maar daar gaan we natuurlijk niet van uit), dan kunnen ze nog wel een tijdje teren op het inmiddels uitgebrachte werk. Het werk waar Collisions and Castaways een keurige aanvulling op is. Het is niet origineel, maar het is wel weer typisch 36 Crazyfists. Het knalt, is met vlagen hard en melodieus. Toch wel een van de betere bands in het genre.
Sahg - III Sahg is een band uit Noorwegen die voor de verandering geen blackmetal...
Minus The Bear - Omni Het soort van zelfgetitelde album Menos El Oso betekende voor de...