2010-09-14
Als Mark Everett’s muziek zijn stemming weerspiegelt, gaat het gelukkig een stuk beter met hem dan een half jaar geleden, toen zijn band Eels End Times uitbracht. Stond dit laatste album nog in het teken van scheiding en ouder worden, op Tomorrow Morning draait het vooral om de hervonden liefde. Welke tegenslagen Everett (beter bekend als ‘E’) ook mag tegenkomen, hij kan zich troosten met de wetenschap dat er van hem gehouden wordt, zo jubelt hij op ‘Baby Loves Me’. Dat hij daar vol zelfspot ”unlikely but true” aan toevoegt, is ergens wel geruststellend – we hebben nog steeds te maken met dezelfde melancholiek aangelegde E. Sommige nummers, zoals het door gospel geïnspireerde ‘Looking Up’ of de akoestische ballad ‘I Like The Way This Is Going’ zijn simpelweg vrolijk, maar vaak klinkt een ouderwets vleugje tragiek door. Ook zijn stem is precies zoals we die kennen: ietwat somber, schor, en vaak overstuurd.
Toch lukt het Eels, na acht studioalbums, om ook vernieuwend te klinken. Pure, simpele popsongs worden verlevendigd met eigentijdse beats, uiteenlopende akoestische en elektronische instrumenten en ‘gevonden geluiden’. Zo zijn aan het kale ‘What I Have To Offer’ ijle, onharmonische violen toegevoegd – en ook in andere nummers, zoals ‘I’m A Hummingbird’, wordt dissonantie niet geschuwd.
Door het contrast van dit alles met de overwegend optimistische stemming op het album creëert Eels heel bewust een vervreemdend effect. De onderliggende gedachte verwoordt hij in het laatste nummer: ”Pain in my heart, twistin’ like a knife / Disappeared just overnight / Good morning, mystery of life.” Gezien de thematiek had Tomorrow Morning een vrolijke zomerplaat kunnen worden, maar de klank is geenszins warm of intiem. Eels wentelt zich niet in zijn liefdesgeluk, maar bekijkt het van een afstandje en verwondert zich erover. Dat maakt het album ontroerend.
Het enige wat de luisteraar zich kan afvragen, is hoe de cd had geklonken als Eels nog iets langer had gewacht met Tomorrow Morning. Zouden sommige zwakkere nummers vervangen zijn, en kon de productie nog net wat spannender? Daar kan alleen maar naar gegist worden. Wat we wél zeker weten: dit album klinkt prima, en het hoort in de kast van elke Eels-fan te staan.
Eerdere recensies van Eels:
- 07-01-2010: End Times;
- 16-06-2009: Hombre Lobo
Jamaica - No ProblemHet is oppassen voor het Franse duo Jamaica . Ze kunnen namelijk een one-hit...
Aloe Blacc - Good Things Aloe Blacc begon zijn muziekcarrière als onderdeel van het duo Emanon in...