2010-09-15
Go Back To The Zoo is de meest mannelijke Nederlandse rockband die op het moment in de schijnwerpers staat. Zanger Cas Hieltjes heeft een baard, een rauwe stem en mag teksten zingen als: "WOOOHOOOOOO! SHE'S SO ELECTRIC!" en "I'M IN THE CITY! WON'T YOU BEAM ME UP?!" Met hoofdletters ja, want zo is Go Back To The Zoo. Ze maken knallende rock and roll die is volgepompt met vitamine h. Want als er iets opvalt aan debuut album Benny Blisto, dan is het wel dat de cd alleen maar hits bevat. Hoewel het succes van Go Back To The Zoo nog vers is (dit jaar wel op Lowlands, maar niet op Pinkpop), bestaat de band al een paar jaar. Drie van de vier leden, Bram Kroon en de broers Teun en Cas Hieltjes, kennen elkaar zelfs al van jongs af aan. Ze ontmoetten het vierde band lid, Lars Kroon, in de wachtrij van een concert van The Strokes. Gebonden door dezelfde smaak in muziek en de liefde voor oude kunst en literatuur, ontstond er al snel een hechte vriendschap tussen de heren en in 2008 bracht het viertal onder de naam Go Back To The Zoo een EP uit. Zoals wel vaker het geval is, waren de recensies lovend, maar bood dat geen garantie voor een snelle geboorte van een volledig album. Twee jaar heeft het geduurd. En 'Beam Me Up' is het enige nummer dat de lange weg naar Benny Blisto heeft overleefd.
Maar denk niet dat de nummers in de archieven gemist gaan worden. Benny Blisto is een knaller van een album geworden en iedere track heeft het in zich om als single de hitlijsten te bestormen. Dat is uniek, want zelfs Amerikaanse chart-monsters als Lady Gaga hebben albums uitgebracht waarvan zeker een kwart bestaat uit onnodig materiaal. Go Back To The Zoo springt op Benny Blisto echter van kraker naar kraker. En het knapste is dat alle nummers uniek zijn. Zo ligt 'Electric' speels op de grens van de popmuziek, moet huidige single ''I'm The Night (I'll See You Later)" het vooral hebben van een gigantisch hoog meezing-gehalte en kan 'Gotta Wake Up' zowel worden beluisterd door mensen in een huilbui als in een dansbui. Zelfs de twee nummers die het meeste van elkaar weg hebben, 'Hey DJ' en 'Fuck You', verschillen zo van elkaar in tekst dat geen van beiden als rest kan worden beschouwd.
Wanneer je fan bent van een populaire band die meerdere plaatsen in de top veertig bezet, is het altijd flink verdedigen tegenover zeikerige indie rockers. De muziek zou te makkelijk zijn, want het zijn alleen maar simpele singeltjes die gaan over meisjes, uitgaan en liefde. Maar zelfs voor die zuurpruimen heeft Go Back To The Zoo iets in petto. Gevoed door hun kunst- en literatuurliefde, verwijzen de teksten naar onderwerpen uit die werelden en worden er hier en daar zelfs namen genoemd waar docenten op de kunstacademie dagelijks over praten. Maar geen zorgen: de diepgang staat nooit in de weg van waar het op Benny Blisto om draait: overheerlijke rockmuziek om op los te gaan.
Philip Selway - Familial Philip Selway . Die naam zal niet bij iedereen direct een belletje doen...
Alexander Rybak - No Boundaries 'Fairytale' van Alexander Rybak ... Gaat er al een belletje rinkelen? Nee?...