En, ook al zou je het niet verwachten, Blood/Candy is een album dat een fris en stevig geluid laat horen. Niet alleen zijn de krachtige powerpopnummers over het algemeen degelijk van structuur, ook wordt er meer elektronica gebruikt om het geheel niet alleen als 90s collegepop over te laten komen. Zo hoor je op het hoogtepunt ‘Cleopatra Street’ een band die er mag zijn. Ook de ballad ‘Take Care of Yourself’ heeft veel meer in zich dan een doorsnee bandje. Het nummer doet erg sterk denken aan Beatles door meerdere vocalen. En, als de band er niet helemaal uitkomt zijn er nog nummers waarop gastartiesten zoals Hugh Cornwell te horen zijn. Het resultaat is een plaat die vitaler is dan alles wat er de afgelopen tien jaar van de band is uitgegeven. Problematischer wordt de vergelijking met de hoogtijdagen van de band. The Posies kan niet voldoen aan de kwaliteitseis die Frosting on the Beater en het wat boosaardigere Amazing Disgrace voldoen.
Het belangrijkst dat blijft staan is dat de band terug op het podium is. Naar verluid kunnen we ze dit seizoen nog bewonderen op de Europese podia in een tour die het nieuwe album zal ondersteunen. Of de heropleving een blijvende is zal op het slagveld uitgemaakt worden. Blood/Candy is in ieder geval een stevig wapen in de strijd.
Fine China Superbone - Make-MachineAcht jaar is het geleden dat Fine China Superbone iets van zich heeft laten...
Reel Big Fish - A Best of Us... For the Rest of Us Wat te doen als je sinds 1995 acht officiële albums op je naam hebt? Als je...