2010-09-13
In de film The Wrestler blikt het hoofdpersonage Randy ‘The Ram’ Robinson terug op de grootsheid van jaren tachtig, met naast de bloei van zijn carrière ook het toppunt van de rock ’n roll, die altijd voor één groot feest zorgde. "Then that Cobain had to come around and ruin everything", besluit hij. Met deze gedachte moet ook het vijfkoppige Valient Thorr uit North Carolina anno 2003 aan hun eerste album begonnen zijn, aangezien ze het hevigere gitaarwerk van de eighties als geen ander terug tot leven wekken. Ironisch echter is het feit dat Stranger, hun vijfde plaat in zeven jaar tijd, geproduceerd werd door Jack Endino, die ook achter de knoppen stond bij Bleach van Nirvana. Toch lijkt het album hierdoor niets van zijn oorspronkelijke idee te verliezen.Zanger Valient Himself en de zijnen openen Stranger eerder gematigd met ‘Gillionaire’, een nummer dat meer lijkt thuis te horen ergens achteraan op de plaat. Na het tweede nummer ‘Sleeper Awakes’, met zijn duidelijke punkinvloeden, komen we pas echt terecht in de werkelijke wereld van de band. Vanaf hier horen we de ene verbazingwekkende gitaarsolo na de andere, waardoor de nummers een enorme extra boost krijgen. Single ‘Double Crossed’ geeft je het feestgevoel dat enkel Kiss kon teweegbrengen, terwijl ‘Sudden Death is nothing’ doet denken aan de begindagen van de trash metal, onder leiding van bands als Anthrax en Slayer. Een nummer als ‘Night Terrors’ heeft dan weer de rauwheid van Motörhead, wat niet mag verbazen, aangezien Valient Thorr in het verleden al het voorprogramma van deze rock ’n roll legende verzorgde. Die rauwheid zit in wel meer nummers vervat, wat niet altijd voor een even goed resultaat zorgt. De zang klinkt soms net iets te geforceerd en ook de vele speciale drumsegmenten komen niet altijd strak over. Misschien herkent men wel een ware rock ’n roll band aan de imperfectie, die het jolijt niet kan en mag verpesten. Voor de fans van het genre mag dit dan ook geen probleem vormen.
We kunnen dus best stellen dat Stranger de nodige dynamiek bevat om aardig te kunnen entertainen. De zijsprongetjes richting andere genres houden het album interessant en de energie die nu en dan uit de boxen springt, houdt de luisteraar meer dan wakker. Heviger gitaarwerk kan met de tocht die Valient Himself en co door het muzieklandschap maken dan ook betekenen dat er weer ruimte is voor ware party hardy momenten, iets wat toch ontbreekt bij de grotere rock- en metalbands van vandaag.
Deer Tick - The Black Dirt Sessions “Het hoeft niet zuiver, het moet oprecht.” , dat moet John McCauley hebben...
Fine China Superbone - Make-Machine Acht jaar is het geleden dat Fine China Superbone iets van zich heeft laten...