2010-10-10
Ergens tussen Jefferson Aiplane, The Doors en The 13th Floor Elevators vinden we The Black Angels met hun derde plaat Phosphene Dream. Een album dat zo vintage en authentiek klinkt dat je haast zou denken dat je naar een verloren parel uit eind jaren ’60 zit te luisteren, een Nugget.Met behulp van Dave Sardy als producer is het het gezelschap uit Austin op deze langspeler gelukt om precies het geluid en de sfeer van de psychedelische zweef bandjes uit die jaren te vangen. Hiermee lijkt de band zich klaar te maken om als vaandeldragers van de huidige neo-psychedelica door te gaan. In alle echo en reverb op de gitaren is Phosphene Dream namelijk wel een heerlijke plaat geworden, die ook nu nog de nodige potten kan breken.
Want hoewel het geluid dan sterk geënt is op het verleden, oubollig of achterhaald klinkt het niet. Heerlijke zweverige drones, feedbackende gitaren, een bezwerend pomporgel of Hammond, door een echoput getrokken vocalen en rammelende tamboerijn. Het is allemaal al eens eerder gedaan, maar niet zo als door The Black Angels.
Nummer na nummer krijgt de luisteraar aanstekelijke psychedelisch rock en pop voorgeschoteld, soms met een kleine knipoog naar de shoegaze (ruim genomen kan shoegaze ook een psychedelische rock revival genoemd worden) wanneer de gitaren iets meer over de top gaan. Een aanrader voor een ieder die graag zijn hoofd in muzikale wolken wikkelt, de oude Pink Floyd luistert en dat afwisselt met The Brian Jonestown Massacre.
Yoav - A Foolproof Escape PlanHoe klinkt muziek van een in Israël geboren Zuid-Afrikaanse artiest met...
Heroes and Zero - Simian Vices Modern Devices Heroes & Zeroes is een Noorse band, bestaande uit Jurgen Undelstvedt,...