2010-09-26
The Morlocks kennen twee gezichten. Vanaf 1984 tot 1987 had je de originele band, bekend om zijn garage rock. Daarna viel de groep uit elkaar. Aan het einde van de vorige eeuw begon oorspronkelijk zanger Leighton Koizumi met het formeren van de ‘nieuwe’ The Morlocks. Zelfde naam, zelfde zanger, maar voor de rest geen andere originele leden. Het tweede gezicht komt nu met zijn tweede album: The Morlocks Play Chess. Een plaat met alleen covers van het vroegere Chess Records label.De groep uit Los Angeles weet vanaf de eerste nummers de toon te zetten. Het zijn covers in een garage jasje. Alleen herkenbaar als je het origineel goed kent. Het is duidelijk dat de leden de nummers wel helemaal hebben herschreven tot op zekere hoogte. Zo is het bekende gitaarrifje van Chuck Berry’s ‘Promised Land’ in zoverre vervormd, dat je het niet gelijk herkend. Maar het bluesy sfeertje blijft er omheen hangen.
Hoogtepunten zijn moeilijk te vinden op het album. Het kent een bijna constante lijn. Een aantal nummers zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden, zelfs na een aantal luisterbeurten. Zo lijken ‘Help Me’ en ‘Killing Floor’ erg veel op elkaar. Opvallend, want het ene is oorspronkelijk van Sonny Boy Williamson en het andere van Chester Burnett.
De twaalf nummer tellende cd mist afwisseling en frisheid. De originele nummers zijn vaak meer luisterplezier voor het oor dan de versies van The Morlocks. De garage bluesy rock is daarbij niet origineel en op sommige punten zelfs voorspelbaar. Daardoor voelt het aan als een lange brij die na een paar luisterbeurten begint te vervelen. The Morlocks Play Chess; schaakmat.
Moulettes - MoulettesMet het succes van acts als Mumford & Sons staat er in Engeland uiteraard...
Olli Ojajärvi Trio - Out of Mind Olli Ojajärvi (saxofoon), Jan Simons (contrabas) en Markku Ounaskari (drums)...