2010-09-09
Het Deense Volbeat behoeft eigenlijk geen introductie. De band timmert alweer een kleine tien jaar aan de weg en na eerst het hart van menig metal liefhebber te hebben veroverd, is in 2008 ook het grote publiek als een blok voor de band gevallen. Twee jaar na Guitar Gangsters & Cadillac Blood is de vierde plaat van de Denen een feit. Op Beyond Heaven/Above Hell doet de band hun trucje nog maar eens dunnetjes over. ´The Mirror and The Ripper´ is de openingstrack van de plaat. De unieke Volbeat-vibe schalt door de huiskamer. Hard, snel, melodieus en gevoelig tegelijk. Een herkenbaar geluid, maar een ‘been there, done that’ gevoel bekruipt me. De platen van Volbeat zijn elke keer iets gelikter en meer poppy geworden. De band zet dat voort met ´Heaven Nor Hell´. Een erg catchy track, dat met een mondharmonica een bluesrock edge krijgt. De eerste single van de plaat is ´Fallen´ en is het toppunt/dieptepunt wat betreft het popgehalte van de plaat. De laatste stap naar het mainstream publiek lijkt hiermee gezet.
De band is zijn roots nog niet helemaal kwijt en probeert orde op zaken te stellen met ´Who They Are´. Het nummer trapt wat traag af met een onheilspellend gitaarrifje, dat verder in het nummer even ontwikkeld tot deathmetal riff. Dan zit het tempo er inmiddels goed in en laat Poulsen een agressievere sound horen. Het refrein is vervolgens weer erg gelikt en doet daarmee afbreuk aan het nummer. Een andere harde track is ´Evelyn´. De zanger van Napalm Death, Barney Greenway, voorziet het nummer samen met Poulsen van vocalen. De metalfans springen hier uit hun stoel, de liefhebbers van de jaren ‘50 edge krijgen hier een hartverzakking.
Dan zijn er nog een aantal aardigheden die het noemen waard zijn. Zo is ‘7 Shots’ geïnspireerd door het nummer ‘Ghost Ryders in the Sky’. ’16 Dollars’ is oldschool rock ’n roll en luistert erg lekker weg. Dat de band ook niet vies is van een goede pot Oi!, laten ze horen op ‘Being 1’ en ‘Thanks’.
In het laatste nummer bedankt de band alle fans. Ik heb nog nooit gehoord dat een band zo uitgebreid hun fans bedankte op plaat, zou de band hier iets mee willen zeggen? Want de plaat bevat geen verrassingen. Is dat erg? Nee, maar de plaat voegt weinig toe aan het oeuvre van de band. De ‘nieuwigheid’ is er vanaf, de rek lijkt er een beetje uit en de plaat mist, anders dan de voorgaande drie, een richting of een verhaal. De tracks zijn niet tot een goed geheel gesmeden. Op de derde plaat kwam er voor het eerst een beetje de klad in de ontwikkeling van de band. Het is Volbeat niet gelukt om zich te herpakken en op Beyond Heaven/Above Hell wordt duidelijk dat de band qua ontwikkeling stilstaat. Hoewel deze conclusie misschien wat somber oogt, is er geen reden tot onrust. Beyond Heaven/Above Hell is een prima plaat en de Volbeat liefhebber kan deze blind aanschaffen.
Lucky Fonz III - Hoe Je Honing Maakt Lucky Fonz III doet dingen op zijn eigen manier. Zijn eigen muziek...
I Do I Do - More Light Het is maar een klein landje, maar dat er heel wat moois uit België komt is...