2010-09-19
Voor een ware black metal fan kan de sound van de muziek niet rauw en puur genoeg zijn. Toch zijn er in de tweede golf van Noorse black metal bands begin jaren negentig enkele bands opgestaan die radicaal durfden te vernieuwen en experimenteren, waardoor ze het genre wereldbekend maakten. Satyricon en Dimmu Borgir verbaasden vriend en vijand met enorm originele invalshoeken, wat het genre levendig en interessant hield. Na Axioma Ethica Odini zijn we ervan overtuigd dat Enslaved bij dit rijtje grote vernieuwers gevoegd kan worden, wat – als we even ironisch mogen zijn- zorgt voor een soort Heilige Drievuldigheid van de progressieve black metal.Ivar Bjornson en Grutle Kjellson, die de band in 1992 stichtten, gingen zich meteen onderscheiden van andere bands door zich toe te spitsen op de Scandinavische mythologie en het leven der Vikingen. Hun sound werd vanaf het begin gekenmerkt door het afwisselen van typisch ijzingwekkend geschreeuw en dromerige mantra’s. Sinds het album Below the Lights (2003) gingen ze echter nog verder, toen ze meer en meer elementen uit de progressive metal gingen toevoegen aan hun originele geluid. Op Axioma Ehica Odini bouwen ze voort aan deze weg. Vertebrae (2008), het vorige album, werd overal geprezen omdat ze daar zelfs zo ver gingen dat ze bij momenten als Pink Floyd klonken. Op hun recentste plaat keren ze iets meer terug naar de originele cleane black metal sound. Opener ‘Ethica Odini’ brengt je meteen in de juiste stemming. De juiste contrasten worden direct benadrukt en het melodieuze aspect wordt mooi verweven met strakke metalriffs. Voorts ademen de meeste nummers iets episch uit. ‘Waruun’, ‘The Beacon’ en ‘Giants’ verplichten je het album meermaals te beluisteren door hun sterke overtuigingskracht. ‘Axioma’ vormt een ideaal psychedelisch intermezzo en brengt je in hogere sferen. Het opvallendste wordt echter voor het laatste gehouden. In ‘Singular’ wordt de invloed van Opeth, waarmee de band vorig jaar toerde, al een beetje zichtbaar, maar ‘Night Sight’ kon zelfs door Opeth geschreven zijn! Dit is op zich al verwonderlijk, maar in afsluiter ‘Lightening’ leggen ze de lat nog hoger door Dream Theater te imiteren. Misschien is het iets te duidelijk dat deze laatste nummers op voorgenoemde bands geïnspireerd zijn, maar ze vormen alleszins mooie en geslaagde hommages.
Zoals we niet anders verwachten van Enslaved, brengen ze ons opnieuw in de sfeer van ijzige wouden, verre dromerige verledens en krachtige oergeluiden. De invloed van de progressive metal staat nooit in de weg en klinkt nergens geforceerd. Wanneer je als fan van de meer duistere muziek Enslaved nog niet bent tegengekomen, wordt het dus hoog tijd om hun muziek aan de collectie toe te voegen, met Axioma Ethica Odini als voorlopig eindpunt.
Eerdere recensies van Enslaved:
- 13-10-2008: Vertebrae.
Interpol - InterpolHet vierde album van Interpol komt onder een wel heel ander gesternte ter...
Lucky Fonz III - Hoe Je Honing Maakt Lucky Fonz III doet dingen op zijn eigen manier. Zijn eigen muziek...