Klaxons - Surfing The Void Recensie op Podiuminfo

2010-09-08 Met debuutplaat Myths Of The Near Future wint Klaxons in 2007 de Mercury Prize, de prijs voor het beste Britse album van dat jaar. Dat ze hierbij onder andere Amy Winehouse en Arctic Monkeys achter zich laten, zegt veel over de kwaliteit van het album. De band combineert op Myths Of The Near Future de new rave waar ze in eerste instantie bekend mee werden met goed in het gehoor liggende popsongs, zoals bijvoorbeeld ‘Golden Skans’.

Na een uitgebreide tournee, waarbij onder andere een kort maar erg goed concert wordt gegeven in de Amsterdamse Paradiso, trekt de band zich terug om te werken aan de opvolger van het succesvolle debuut. Dit album laat echter lang op zich wachten en er komen al snel berichten naar buiten over een moeizame totstandkoming. Er wordt met verschillende producers gewerkt, waaronder Tony Visconti en James Ford (Simian Mobile Disco), maar deze samenwerkingen lopen op niets uit. Op een gegeven moment verschijnt zelfs het bericht in de media dat de platenmaatschappij een deel van het opgenomen materiaal heeft afgewezen omdat het te progressief is.

Het lijkt dus een wonder dat het tweede Klaxons album er überhaupt gekomen is, maar of we echt blij moeten zijn met dit wonder is de vraag. De band heeft op Surfing the Void de kenmerkende new rave achter zich gelaten. In plaats daarvan wordt voortgeborduurd op het geluid van bijvoorbeeld ‘Golden Skans’ en ‘Two Receivers’, maar dan een stuk psychedelischer en soms zelfs proggy. Op zich is dit niet erg, als de songs maar goed zijn en daar zit ‘m nou net het probleem.

Surfing the Void opent met ‘Echoes’, een vrij goede song in het verlengde van ‘Golden Skans’, met een refrein dat makkelijk in je hoofd blijft hangen. De titeltrack is een echte rocker, met vrij harde refreinen, maar is vooral ook minder catchy. ‘Valley Of The Calm Trees’ is een soort proggy popsong. Op zich best een aardig nummer, maar beklijven doet het niet.

Het refrein van ‘Twin Flames’ blijft dan weer beter hangen, maar ook dit is zeker geen hoogvlieger. ‘Flashover’ drijft op een harde baslijn en eigenlijk een vrij lompe track. Tegelijkertijd is dit echter één van de weinige songs op Surfing the Void die de opwinding van het debuutalbum in herinnering weet te roepen. Op zich is deze tweede van Klaxons misschien niet heel slecht, maar zelfs de betere songs hadden het in de tijd van Myths Of The Near Future hooguit tot b-kant geschopt.

Eerdere recensies van Klaxons:
- 20-02-2007: Myths of the Near Future.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Klaxons Label:Universal