Na het Tubular Bells-achtige intro ‘Induco’ opent The Crystal Axis met de vrij donkere synthrock van ‘Vital Signs’. Het spacey instrumentale intermezzo halverwege deze track is volledig in lijn met de albumtitel, die zo uit een science fiction boek afkomstig had kunnen zijn.
‘Lifeblood Flow’ is een somber aandoend synthpopnummer met een vrij volle productie. Sowieso zit in het hele album weinig lucht. Alles is productioneel volledig dichtgesmeerd en daardoor heeft de muziek soms iets verstikkends. Dit geldt overigens vooral voor het eerste deel van het album. Vanaf track nummer zes, ‘The Great Beyond’, wordt de toonzetting iets lichter, al blijft de productie overvol. De tweede helft van The Crystal Axis is hierdoor een stuk sterker dan de eerste helft.
‘The Great Beyond’ is een prima nummer, met hoge samenzang in het refrein, die sterk aan de jaren ’70 refereert. Dit laatste geldt nog sterker voor ‘Cannibal Freeway’, dat met een klein beetje fantasie zo op ELO’s bekendste plaat Out Of The Blue had kunnen staan. Het swingende ‘Virago’ is eigenlijk de enige track op The Crystal Axis waarin we duidelijk dance-invloeden terughoren die op het vorige album nog zo’n prominente rol speelden. ‘Dynasty’ wordt vooral gekenmerkt door het leuke synthesizerloopje en de Bowie-achtige zang.
The Crystal Axis is helaas niet zo goed als zijn voorganger Dystopia. De muzikale ingrediënten zijn ongeveer hetzelfde, maar ze zijn in een andere verhouding gebruikt en dit levert een wat mindere plaat op.
Eerdere recensies van Midnight Juggernauts:
- 11-07-2008: Dystopia.
Alarma Man - Love ForeverBij Zweden denk je al snel aan ABBA, Ikea, een raciale schutter in Malmö,...
Kingfisher Sky - Skin of the Earth Het verhaal van het Nederlandse Kingfisher Sky begint in 2001. Ivar de...