Opvallend is dat het gevoel van de muziek van Junip weinig verschilt van de muziek van González zelf. De nummers zijn behoorlijk meditatief in opbouw en lijken een verloop te hebben dat we ook kennen van de nummers op Veneer. Wat wel verschillend is, is de enorme geluidsmuur die González soms om zich heen bouwt. Ook wordt er meer geëxperimenteerd door Junip, op bijvoorbeeld het langgerekte ‘Without You’, waar veel invloeden van de vroege progrock te horen zijn, of het meer op rock & roll geïnspireerde ‘Howl’. Ook is er meer psychedelica te horen op bijvoorbeeld de opener ‘In Every Direction’. Niet alle experimenten lukken goed: bijvoorbeeld ‘It’s Alright’ klinkt misplaatst tussen het eerdere werk op de cd, dankzij een wat beperkter instrumentarium. Ook kan, wat ondergetekende betreft, gesteld worden dat een opvolger voor hitsingle ‘Heartbeats’ niet op dit album te vinden is. Wel is de plaat minder melancholisch en zijn er weer vette loopjes te horen zoals op het druk-ritmische ‘Sweet & Bitter’.
José González is terug met hetgeen hij nodig had: een band. Hoewel de nieuwe cd niet het niveau van Veneer haalt, lijkt dat ook niet de primaire insteek van Junip. Alleen al de psychedelische artwork van het album bevestigd dit. De band experimenteert op Fields veel en geeft het debuutalbum daarmee een warme gloed. Hoewel de hoofdrolspeler González heet, maakt zijn band het af.
Weezer - HurleyReeds achttien jaar brengen de vier uit Californië afkomstige nerds van...
Seu Jorge - and Almaz Stones Throw is als toonaangevend label in de hiphop en soul industrie...