2010-10-08
Het ontstaan van The Man-Eating Tree heeft een trieste voorgeschiedenis. Drummer Vesa Ranta, in een grijs verleden mede oprichter van Sentenced, wilde met zijn voormalig bandmaat, gitarist Miika Tenkula, weer een band formeren toen het noodlot toesloeg. Tenkula overleed in 2009 aan een hartstilstand nadat ze samen één nummer hadden opgenomen. Ranta herpakte zich en ging op zoek naar nieuwe muzikanten om de band van de grond te krijgen. Tuomas Tuominen, die ook in Fall Of The Leafe zingt, werd als zanger aangetrokken waarna PoisonBlack gitarist Janne Markus tot de band toetrad. Samen met toetseniste Heidi Määttä (ex-Embraze) en bassist Mikko Uusimaa (Reflexion) werd het debuut Vine opgenomen.Muzikaal kent The Man-Eating Tree weinig verrassingen. Wanneer je de bands kent waar de muzikanten uitkomen, kun je verwachten dat het geluid een kruisbestuiving is van die bands. We horen dan ook een typisch Fins geluid in de stijl van het latere Sentenced werk en PoisonBlack, hoewel het allemaal een stuk rustiger en minder gejaagd klinkt. De mooie snik van Tuominen heeft de muzikanten er toe bewogen bedachtzamer te werk te gaan. Zo horen we dan ook aan Paradise Lost herinnerend gitaarwerk, maar ook invloeden van bands als Tiamat en Anathema. Zo worden de gecontroleerde uitbarstingen regelmatig afgewisseld met lange sfeervolle passages, waarin het subtiele toetsenwerk van Määttä goed tot zijn recht komt.
Als eerbetoon aan Tenkula heeft men een cover van ‘Nights In White Satin’ opgenomen. Een nummer dat Tenkula altijd al met Sentenced had willen opnemen. Het is zeker geen dissonant en daarom een mooie ode. Het meest toegankelijke nummer is het vrij korte en vlotte ‘King Of July’. Het eerder genoemde Paradise Lost gitaarwerk komt mooi naar voren in ‘Lathing A New Man’ en het verslavende en slepende doomnummer ‘Instead Of Sand And Stone’. Het mooiste nummer moet dan nog komen: afsluiter ‘Amended’. Dit nummer laat alles wat The Man-Eating Tree te bieden heeft binnen één nummer samenvallen. De emotionele snik van Tuominen komt in dit nummer mooi tot zijn recht.
Resumerend kun je stellen dat The Man-Eating Tree er uitstekend in is geslaagd een zeer behoorlijk album op ons los te laten. Liefhebbers van bovenstaand bands zullen zich niet bekocht voelen wanneer zij dit schijfje aanschaffen. Al vele malen hebben we dit eerder gehoord, maar zolang het met zoveel liefde wordt uitgevoerd is dit soort muziek een streling voor het oor.
Street Sweeper Social Club - The Ghetto Blaster Mini Album (met Tom Morello en... “We’re more than a band, we’re a motherfucking social club” , dat horen we...
The Jolly Boys - Great Expectation The Jolly Boys zijn een mento groep die reeds in 1955 gevormd is. Mento is...