In het eerste nummer van het album, ‘Bedroom Monkee’, is dat niet te horen. Het klinkt als een iets energiekere versie van een Simply Red-song, met een handvol koperblazers en een swingende baslijn – helemaal niet verkeerd. Het is wel even wennen aan leadzanger Smeets’ stem, die soms plagerig tegen het valse aanschurkt, maar eigenlijk past dat best bij het nummer. Op sommige andere nummers is zijn vibrerende stem niet zo'n succes.
Gelukkig hebben de Monkees voor de zang nog een geheim wapen achter de hand, dat ze bij tijd en wijlen inzetten: Elke Peeters. De momenten dat zij begint te zingen, zijn een verademing. Haar stem fleurt het refrein van ‘Send A Dream’ bijvoorbeeld op, en maakt ‘Death On The Road’ een stuk fijner. In de ballad ‘What Ever Comes And Goes’ vergeet Smeets gebruik te maken van haar talenten; door de ietwat saaie compositie met de piano gaat het nummer snel vervelen. ‘Up-Down Blues’ zou bijna hetzelfde euvel hebben, al redt de gitaarsolo veel. Ze kúnnen het wel, ballads schrijven: het gevoelige ‘Still Loving You’ is daarvan een goed voorbeeld.
Echt wild of sexy wordt Born to Love nergens. De melodieën zijn niet zo memorabel als die van Leonard Cohen, de songteksten niet zo geëngageerd als die van Bob Dylan, en de zang niet zo sterk als die van Elvis. Maar de Bedroom Monkees zijn geen slechte muzikanten, en ze hebben plezier in het spelen. Dat is aan het album af te horen; in sommige nummers komt alles even bij elkaar, en voelen we de chemie en de energie van een live-optreden.
Gonjasufi - The Caliphs Tea PartySumach Ecks is een Amerikaanse yogaleraar uit Las Vegas. Door zijn...
Devils Brigade - Devils Brigade Matt Freeman kennen we allemaal als de Bay Area punker die naam maakte bij...