Het vervolg op zijn debuut album is geen echt nieuw tweede album geworden, maar een album waarop remixen staan van nummers van zijn debuut album. Nu gebiedt de eerlijkheid me te melden dat ik beschikte over de twee slechtst mogelijke uitgangspunten bij het recenseren van dit album. 1) Het verschijnen van zijn eerste album is compleet aan me voorbij gegaan. 2) Remixen halen naar mijn mening zelden het niveau van het origineel.
Goede muziek kan echter alle sceptici de mond snoeren dus ook dit album verdient een eerlijke kans. Ik heb daarvoor een flink aantal luisterbeurten gewijd aan het album The Caliph’s Tea Party. Maar het doorgronden van dit album, dat is nog geen eenvoudige klus. De samenhang tussen de nummers is ver te zoeken doordat alle remixen gemaakt zijn door verschillende artiesten. Ook lijkt het er af en toe op of sommige artiesten geprobeerd hebben om alle geluiden die uit hun keyboard komen, daadwerkelijk te verwerken in hun remix. In de titelsong van deze cd lijkt het daardoor of de mix is gemaakt door een groepje kinderen, dat op de computer gespeeld heeft en toen per ongeluk de muziekfiles naar de klote heeft geholpen. Een dergelijke kakafonie is ongekend en vraagt wel heel veel van de luisteraar.
Gonjasufi zelf schijnt ook niet voor de gemakkelijke weg te gaan. Hij houdt er van om muziek te maken die een beetje wringt, deze remix cd ligt dus mooi in het verlengde van zijn eigen stijl. Nu is het niet zo dat we alleen maar makkelijke muziek hoeven te luisteren. De psychedelische remixen van Gonjasufi’s nummers liggen echter wel heel zwaar op de maag. Mede door zijn uiterlijk dringt de vergelijking met een dronken zwerver zich aan me op. Zelf zal hij zichzelf ongetwijfeld erg artistiek vinden, maar voor de argeloze voorbijganger is er geen touw aan vast te knopen. Nuchter lijkt het me een zware taak om dit album te doorstaan. Mensen die kicken op een muzikaal experiment en een artistieke inslag hebben kunnen een andere mening toegedaan zijn, maar een album zo zwaar als dit is geen dagelijkse kost en niet voor iedereen weggelegd.
Angra - AquaDat goede powermetal niet perse uit Europa hoeft te komen bewijst Angra ....
Bedroom Monkees - Born to Love Bedroom Monkees – dat klinkt lekker wild, en misschien zelfs een tikkeltje...