2010-10-07
Hoewel een gezonde portie blasfemie zo nu en dan wel eens kan smaken, kan een bedenkelijke zin als “Your pathetic god, we piss in his face. Ours is the god of the slain, we slaughter in his name” slechts twee zaken betekenen. Ofwel is de schrijver in kwestie niet zo bedreven in het lyrisch omschrijven van bepaalde zaken, ofwel creëert hij met opzet een weinig subtiel verhaal om de lach bij zijn luisteraars op te wekken. Wanneer je echter weet dat Zodiac Mindwarp and the Love Reaction midden jaren tachtig gesticht werd door de Britse grafische kunstenaar Mark Manning als een soort parodie op de hardrock die toen de hitparades begon te veroveren, mag het niet verbazen dat de zelfspot een vijventwintigtal jaar later nog steeds centraal staat. De band, die anno 1988 nog op tournee ging met Alice Cooper en Guns ’n Roses, moest zijn eerste klap al verwerken na de tegenvallende verkoop van hun debuutalbum Tattooed Beat Messiah, waarna hun label hen liet vallen. Midden jaren negentig begon Manning zich ook meer toe te leggen op het schrijven van boeken, waardoor er nog maar om de vijf jaar een album uitkwam. Nu staan ze er dus opnieuw met We are Volsung, een plaat die gedeeltelijk de Noorse mythologie als thematiek heeft, wat toch mag verbazen van een band die voornamelijk over de seksuele kwaliteiten van haar zanger zong in nummers zoals 'Back Seat Education' en 'Feed My Frankenstein'. Muzikaal krijgen we hier opnieuw tien pure hardrock songs voorgeschoteld, die nu en dan wel hevig rocken, maar het album biedt net dat tikkeltje te weinig variatie om van dit album een echte klassieker te maken.
Opener ‘Stark Von Oben’ en titeltrack ‘We are Volsung’ klinken quasi identiek en ook later horen we vaak songs die rond één enkele goede riff opgebouwd zijn. Enkel ‘Don’t Touch my Guitar’ geven we de kans om door te breken als hit, omdat het ondanks zijn puberale tekst best aanstekelijk is. Het enige lied waar ze dan weer durven experimenteren met een ander genre is afsluiter ‘Kill me a Mockingbird’, dat door zijn betoverende steel guitar wel de nodige interesse weet te wekken.
Voor de ware liefhebber is dit dus zeker geen miskoop, maar wanneer men de Harley Davidson en de lange haren al even achter zich heeft gelaten, lijkt het zeker en vast geen must.
Jerry Lee Lewis - Mean Old ManAlsof hij een rasechte hiphop artiest is presenteert Jerry Lee Lewis op...
Angra - Aqua Dat goede powermetal niet perse uit Europa hoeft te komen bewijst Angra ....