Flowers klinkt weer als vanouds, dat wil zeggen als een zanger die niet continu stemverbuigingen nodig heeft om er emotie in zijn zang te leggen. Nee, de melancholie en de weemoed spreekt weer eenvoudigweg uit zijn voordracht, waardoor Flamengo vanaf de eerste noot vertrouwd klinkt. Eigenlijk mis je alleen de veranderende maatsoort en de rollende drums, want anders had het zomaar het nieuwe album van The Killers kunnen zijn. Flowers lijkt echter wat meer richting de americana opgeschoven, getuige de subtiele pedal steel guitar. Hierdoor komt de cd echter wel wat traag op gang, want pas het vierde nummer, ‘Jilted Lovers and Broken Hearts’ is uptempo.
Met het ontspannen begin nog vers in het geheugen komt het vreemde ‘Was It Something I said’ wat koud op je dak. Nee, dan toch maar liever ‘Crossfire’, het nummer dat diende als eerste single van het album. Naarmate het album vordert gaat sowieso meer en meer op een omgevallen platenkast lijken, zo groot is de diversiteit. Je kan het echter ook een grondige verdieping noemen, wat de cd extra interessant maakt. Had dit het nieuwe album van The Killers geweest, dan was de band weer een stapje dichter in de buurt van de groten der aarde gekropen. Nu is het Brandon Flowers die een gooi doet naar de eenzame hoogte.
Shitrobot - From The Cradle to the Rave Shit Robot , ook wel bekend als de van oorsprong Ierse Marcus Lambkin, kwam...
James LaBrie - Static Impuls Het natuurtalent James LaBrie en tevens vocale schreeuwlelijk bij het...